منو
 صفحه های تصادفی
سکوت امام سجاد علیه السلام در ماه رمضان
عابس بن ابی شبیب شاکری و شهادت در کربلا
ایلمنیت
تقطیر
ناتروژاروسیت
شاه سلطان حسین
بزرگنمایی
رابطه عقل و وحی
کلیموف
لینکلن
 کاربر Online
667 کاربر online
تاریخچه ی: معتصم

در حال مقایسه نگارشها

نگارش واقعی نگارش:3
المعتصم بالله - خلیفه عباسی «218 - 227 ق / 833 - 842 م»

هشتمین خلیفه از خلفای بنی عباس، معتصم فرزند هارون الرشید بود.
وی در ماه رمضان سال 188 هجری قمری به دنیا آمد. او پس از برادرش مأمون به خلافت رسید
اولین نفر از خلفای بنی عباس بود که به اسمش کلمه الله افزود و خود را به عنوان معتصم بالله معرفی کرد.
به معتصم خلیفه مثمن (منسوب به هشت) می‌گویند؛ زیرا هشتمین خلیفه بنی عباس و هشتمین نفر از اولاد حضرت عبدالمطلب و هشتمین نفر از اولاد
هارون الرشید بود و هشت سال و هشت ماه و هشت روز حکومت کرد و هشت فرزند پسر و هشت فرزند دختر از او به جا ماند.
امام جواد علیه السلام در زمان مامون و معتصم می‌زیست و سرانجام نیز به دستور معتصم مسموم و به شهادت رسید.
پس از مرگ مأمون، برادر او معتصم به خلافت رسید و سیاست معتزلی برادر را ادامه داد.
مسئول عمده اجرای این سیاست قاضی احمد بن دُؤاد بود.
ابن حنبل که از زمان مأمون به زندان افکنده شد و همچنان به مقاومت سرسختانه خود ادامه می‏داد، سرانجام از زندان آزاد شد و از آن پس در عزلت ‏زیست. اما پیگیری «محنه» که شدت بیشتری گرفته بود، سبب آن شد که شورشی عمومی در بغداد به رهبری احمد بن نَصر خُزاعی که از محدثان عالی مقام بود واقع شود.
شورشیان با شکست رو به رو شدند. ابن نصر در حضور خلیفه درباره اعتقاد به مخلوق بودن قرآن مورد سوال قرار گرفت که سخت از اعتراف به قبول این عقیده سر باز زد. دادگاه محنه وی را به مرگ محکوم کرد و سر بریده او را در میان شهر بر دار آویختند تا مایه عبرت دیگران شود «شعبان 231 ق / آوریل 846 م».
سه شورش دیگر در زمان خلافت معتصم واقع شد:
1- شورش زُطّ «کولیان» جنوب عراق
2- شورش بابک که مأمون نتوانسته بود فتنه او را فرو نشاند
3- شورش مازیار از سران طبرستان که خلیفه سردار تُرک خود افشین را برای مقابله با او فرستاد.

در این دوره، بیزانسیان در خارج آموریوم از سپاه خلیفه شکست خوردند و این شهر به تصرف مسلمانان درآمد. معتصم از آن جهت در تاریخ شهرت دارد که برای نخستین بار به طور روشمند، ترکان را وارد سپاهیان اسلام کرد و پایتخت جدیدی در سامرا بنا نهاد.
جنگ داخلی میان امین و مأمون ثابت کرد که خلیفه نیاز به نیروی مسلحی دارد که کاملاً نسبت به او وفادار و از اختلاف‌های دینی بر کنار باشد. به همین جهت بود که معتصم، حتی در زمان مأمون و به ویژه در آن هنگام که به فرمانداری‌های مهم گماشته شد، برای خود گارد000/ 4 نفری از ترکان تشکیل داد و پس از آن که به خلافت رسید، شمار این غلامان افزایش یافت. در میان آنان علاوه بر غلامانی که در ماوراءالنهر خریداری شده بودند و به مهارت در سواری و تیراندازی شهرت داشتند، گروهی از اسلاوها «صقلابیان» و حتی بربرها نیز به چشم می خوردند.

گفته‏اند که در مدت کوتاهی، شمار سپاهیان خلیفه به000/70 غلام مزدور جنگی رسید که خراسانیان ایرانی الاصل و عرب‌ها که در زمان خلفای پیشینف هسته نیروهای اسلامی را تشکیل می‏دادند، به تدریج از کار برکنار شدند. این تغییر وضع، ناگزیر پیامدهای سنگینی برای دستگاه خلافت داشت؛ زیرا غلامانی که به خدمت سربازی می‏پیوستند، غالباً کسانی بودند که در برابر خدمت آزاد شده بودند و در کاخ خلیفه و حتی در دستگاه حکومت به مناصب عالی می‏رسیدند.
تشکیل همین سپاه مزدور ترک، به گفته وقایع نگاران، علت مستقیم انتقال معتصم از بغداد به سامرا بوده است.
مردم بغداد اعم از شیعه و حنبلی به شدت با سیاست معتزلیان که در آن هنگام شعله های خشم و شورش در همه مشاهده می‏شد مخالف بودند. از سوی دیگر حوادثی که میان ساکنان محلی و سواران ترک اتفاق ‏افتاد، موجب آن شد که این ناسازگاری ها به اوج خود برسد. علاوه بر این، در آن زمان این هوس برای فرمانروایان عباسی پیدا شده بود که برای نمایاندن جاه و جلال و قدرت خود قرارگاه های تازه‏ای بنا کنند؛
مثلاً هارون الرشید در اواسط خلافت خود، چند سالی بغداد را ترک گفت و در رَقه که منصور بر کنار فرات در میانرودان علیا تأسیس کرده بود، مسکن گزید.
معتصم، پس از آن که نقاط مختلف کرانه‏های دجله در شمال بغداد را مورد بررسی قرار داد، محل سامرا را در صد کیلومتری پایتخت قدیم برای تأسیس شهر و کاخ تازه خود برگزید. بناهایی که در این محل به فرمان خلیفه ساخته شد، عبارت بود از کاخ، مسجد جامع و منازل شخصیت های بزرگ و همچنین ادارات و سربازخانه‏ها. سامرا همچون شهر گِرد بغداد مستحکم نشده بود و در عین حال کرانه‏های دجله امتداد داشت. سپس در مدت اندکی زمین های بزرگ توزیع و بناهای فراوان در سامرا بنا شد که ویرانه‏های آن ها هنوز هم بینندگان را به یاد عظمت زمان آبادانی آن ها می‏اندازد. سربازان مزدور، بنابر واحدها و محل های اصلی خود، در محله‏های مختلف جای داده شدند و به هیچ وجه اجازه نداشتند که با مردم محلی در آمیزند و یا زنی جز دختران ترک که خلیفه برای همین منظور آورده بود اختیار کنند.
معتصم به سال 227 قمری درگذشت و خلافت را به برادر خود واثق سپرد.
منابع:
منتخب التواریخ ، ص 643


هشتمین خلیفه از خلفای بنی عباس، معتصم فرزند هارون الرشید است، وی در سال 188 هجری قمری در ماه رمضان به دنیا آمد، او پس از برادرش مأمون به خلافت رسید و اولین نفر از خلفای بنی عباس است که دنبال اسمش کلمه الله را اضافه کرد و خود را به عنوان معتصم بالله معرفی کرد.

به معتصم خلیفه مثمن (منسوب به هشت) می گویند زیرا هشتمین نفر از خلفای بنی عباس است و هشتمین نفر از اولاد حضرت عبدالمطلب و هشتمین نفر از اولاد هارون الرشید و هشت سال و هشت ماه و هشت روز حکومت کرد و هشت فرزند پسر و هشت فرزند دختر از او به جا ماندند.
امام جواد علیه السلام در زمان مامون و معتصم بودند و سرانجام هم به دستور معتصم مسموم و به شهادت رسیدند.

منابع :
منتخب التواریخ ، ص 643

المعتصم بالله - خلیفه عباسی «218 - 227 ق / 833 - 842 م»

پس از مرگ مأمون، برادر او معتصم به خلافت رسید و سیاست معتزلی برادر را ادامه داد. مسئول عمده اجرا و پیاده سازی این سیاست قاضی احمد بن دُؤاد بود.

ابن حنبل که از زمان مأمون به زندان افکنده شد و همچنان به مقاومت سرسختانه خود ادامه می‏داد، سرانجام از زندان آزاد شد که از آن پس در عزلت می‏زیست. اما پیگیری «محنه» که شدت بیشتری گرفته بود، سبب آن شد که شورشی عمومی در بغداد به رهبری احمد بن نَصر خُزاعی که از محدثان عالی مقام بود، واقع شود. شورش کنندگان با شکست رو به رو شدند؛ ابن نصر در حضور خلیفه درباره اعتقاد به مخلوق بودن قرآن مورد سئوال قرار گرفت که سخت از اعتراف به قبول این عقیده سر باز زد. دادگاه محنه وی را به مرگ محکوم کرد و سر بریده او را درمیان شهر بر دار آویختند تا مایه عبرت دیگران شود «شعبان 231 ق / آوریل 846 م».

سه شورش دیگر در زمان خلافت معتصم واقع شد؛ یکی شورش زُطّ «کولیان» جنوب عراق؛ دیگر شورش بابک که مأمون نتوانسته بود، فتنه او را فرو نشاند؛ و سومی شورش مازیار از سران طبرستان که خلیفه سردار تُرک خود افشین را برای مقابله با او فرستاد. در این دوره، بیزانسیان در خارج آموریوم از سپاه خلیفه شکست خوردند و این شهر به تصرف مسلمانان درآمد. معتصم از آن جهت در تاریخ شهرت دارد که برای نخستین بار به طور سیستماتیک، ترکان را وارد سپاهیان اسلام کرد و پایتخت جدیدی در سامرا بنا نهاد.

جنگ داخلی میان امین و مأمون ثابت کرد که خلیفه نیاز به نیروی مسلحی دارد که کاملاً نسبت به او وفادار و از اختلاف های دینی بر کنار باشد. به همین جهت بود که معتصم، حتی در زمان مأمون و به ویژه در آن هنگام که به فرمانداری های مهم گماشته شد، برای خود گادر000/ 4 نفری از ترکان تشکیل داد و پس از آن که به خلافت رسید، شمار این غلامان افزایش یافت، که در میان آنان علاوه بر غلامانی که در ماوراءالنهر خریداری شده بودند و به مهارت در سواری و تیر اندازی شهرت داشتند، گروهی از اسلاوها «صقلابیان» و حتی بربرها نیز بودند.

گفته‏اند که در مدت کوتاهی، شمار سپاهیان خلیفه به000/70 غلام مزدور جنگی رسید، که خراسانیان ایرانی الاصل و عرب ها که در زمان خلفای پیشین هسته نیروهای اسلامی را تشکیل می‏دادند، به تدریج از کار برکنار شدند. این تغییر وضع، ناگزیر پیامدهای سنگینی برای دستگاه خلافت داشت، زیرا غلامانی که به خدمت سربازی می‏پیوستند، غالباً کسانی بودند که در برابر خدمت آزاد شده بودند، و در کاخ خلیفه و حتی در دستگاه حکومت به مناصب علی می‏رسیدند.

تشکیل همین سپاه مزدور ترک، به گفته وقایع نگاران، علت مستقیم انتقال معتصم از بغداد به سامرا بوده است. مردم بغداد، اعم از شیعه و حنبلی به شدت با سیاست معتزلیان که در آن هنگام شعله های خشم و شورش در همه مشاهده می‏شد مخالف بودند، از سوی دیگر حوادثی که میان ساکنان محلی و سواران ترک اتفاق می‏افتاد، موجب آن شد که این ناسازگاری ها به اوج خود برسد. علاوه بر این، در آن زمان این هوس برای فرمانروایان عباسی پیدا شده بود که برای نمایاندن جاه و جلال و قدرت خود قرار گاه های تازه‏ای بنا کنند؛ مثلاً هارون الرشید، در اواسط خلافت خود، چند سالی بغداد را ترک گفت و در رَقه که منصور بر کنار فرات در میانرودان علیا تأسیس کرده بود، مسکن گزید.

معتصم، پس از آن که نقاط مختلف کرانه‏های دجله در شمال بغداد را مورد بررسی قرار داد، محل سامرا را در صد کیلومتری پایتخت قدیم برای تأسیس شهر و کاخ تازه خود برگزید. بناهایی که در این محل به فرمان خلیفه ساخته شد، عبارت بود از کاخ، مسجد جامع و منازل شخصیت های بزرگ و همچنین ادارات و سرباز خانه‏ها. سامرا همچون شهر گِرد بغداد مستحکم نشده بود، و در عین حال کرانه‏های دجله امتداد داشت، سپس در مدت اندکی زمین های بزرگ توزیع و بناهای فراوان در سامرا بنا شد که ویرانه‏های آن ها هنوز هم بینندگان را به یاد عظمت زمان آبادانی آن ها می‏اندازد. سربازان مزدور، بنابر واحدها و محل های اصلی خود، در محله‏های مختلف جای داده شدند، و به هیچ وجه اجازه نداشتند که با مردم محلی در آمیخته شوند و یا زنی جز دختران ترک که خلیفه برای همین منظور آورده بود اختیار کنند.

معتصم به سال 227 قمری درگذشت و خلافت را به برادر خود واثق سپرد.


تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 یکشنبه 18 تیر 1385 [15:15 ]   10   رضا معرب      جاری 
 یکشنبه 18 تیر 1385 [15:14 ]   9   رضا معرب      v  c  d  s 
 یکشنبه 18 تیر 1385 [14:46 ]   8   رضا معرب      v  c  d  s 
 یکشنبه 18 تیر 1385 [14:41 ]   7   رضا معرب      v  c  d  s 
 یکشنبه 18 تیر 1385 [14:18 ]   6   رضا معرب      v  c  d  s 
 سه شنبه 18 مرداد 1384 [12:40 ]   5   امیرحسین محمدیان      v  c  d  s 
 سه شنبه 29 دی 1383 [07:54 ]   4   شکوفه رنجبری      v  c  d  s 
 سه شنبه 12 آبان 1383 [12:07 ]   3   شکوفه رنجبری      v  c  d  s 
 دوشنبه 11 آبان 1383 [08:57 ]   2   شکوفه رنجبری      v  c  d  s 
 شنبه 07 شهریور 1383 [05:44 ]   1   شکوفه رنجبری      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..