مضاربه، در لغت به معنی رفتن و سیر در بلاد و نیز به معنای همدیگر را با شمشیر زدن آمده است و در اصطلاح ((فقه اسلامی ))عقد قراردادی است که به موجب آن شخص (= مالک) به شخص دیگر (= عامل) سرمایه ای را می دهد که تا با آن تجارت کرده و هر دو در سود آن شریک باشند. مضاربه از ((عقود جایزه )) است و در آن چند شرط است:

1- صیغه ایجاب و قبول.

2- حصول شرایط تکلیف همچون عقل، بلوغ و اختیار در هریک از مالک و عامل.

3- تعیین حصد و سود مالک و عامل به هر نسبتی که بخواهند، بر نصف، یک سوم و. . . .

4- عمل بر روی سرمایه از گونه های تجارتهای مشروع صورت گیرد.

5- سرمایه مورد مضاربه نقد و مقدار آن مشخص باشد.

6ـ عامل قدرت بر آن کار را داشته باشد.

زیان حاصله، در صورت عدم تفریط و تعدی بر عهده مالک است و در صورت تعدی و تفریط بر عهده عامل است.

مضاربه، تجارتی پاک و با برکت است که در دین اسلام امضاء شده و مورد تایید قرار گرفت.

می گویند که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم قبل از بعثت طبق قانون مضاربه، با ثروت ((حضرت خدیجه علیهاسلام|خدیجه «س» ))به ((شام ))تجارت نمود.