منو
 کاربر Online
705 کاربر online
تاریخچه ی: محمد بن عبدالله بن حسن

در حال مقایسه نگارشها

نگارش واقعی نگارش:2
محمد بن عبدالله الحسن بن الحسن بن علی بن ابی طالب ملقب به نفس زکیه از با فضیلت‌ترین و نیکوکارترین افراد بنی‌هاشم بود.
در اواخر دولت بنی امیه، بنی هاشم اجتماع نمودند و با یکدیگر از ستم بنی‌امیه سخن گفتند و توافق کردند با یکی از بنی‌هاشم بیعت کنند و همه پذیرفتند با « نفس زکیه » به عنوان مهدی این امت بیعت کنند.
اما حضرت امام جعفر صادق علیه السلام راضی نشد و به پدر نفس زکیه یعنی عبدالله محض فرمود: "اگر فکر می‌کنید که محمد نفس زکیه مهدی این امت است در اشتباه‌اید و اگر به عنوان خلیفه با او بیعت می‌کنید، تو که پدر او هستی سزاوارتری!"
عبدالله محض از گفتار امام صادق ناراحت شد و آن را حمل بر حسادت کرد. امام فرمود: "سودای این کار در سر مگیر که خلافت به صاحب قبای زرد خواهد رسید" و به منصور اشاره کرد که در آن روز قبای زرد به تن داشت؛ ولی همه با نفس زکیه بیعت کردند.
پس از مدتی اوضاع دگرگون شد و خلافت به بنی عباس رسید و سفاح اولین خلیفه عباسی و منصور برادرش را هیچ غمی نبود؛ مگر این که نفس زکیه را به دام انداخته بکشند؛ ولی میسر نمی‌شد. سفاح در دوران خلافت خود به سبب سخنی که حسن بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب عموی نفس زکیه با او گفت، از کشتن نفس زکیه درگذشت و تا زنده بود از او سخن نگفت.
وقتی منصور به خلافت رسید، در جست‌وجوی او جدیت نمود و دستور داد همه اولاد امام حسن و امام حسین علیه السلام را در بند کردند و به عراق فرستادند و در کوفه محبوس گرداندند به طوری که یکی‌یکی در زندان درگذشتند؛ از جمله عبدالله بن حسن بن حسن بن علی که از بزرگان اهل بیت و متدین بود و دیگری محمد بن ابراهیم بن حسن بن حسن که سیمای بسیار زیبایی داشت؛ به حدی که به او دیباج می‌گفتند و منصور دستور داد تا بر شکم او دیواری بنا نهادند؛ در حالی که هنوز زنده بود.
به هر حال محمد بن عبدالله بن حسن از بزرگان بنی‌هاشم بود و به فضل و شرف و دین و علم و فصاحت و شجاعت و کرم شهرت داشت. در همه ابواب فضایل سر آمد بود و زمانی که متولد شد، پدرش در میان مردم شایع کرد که مهدی موعود اوست. محمد هر چه بزرگ‌تر می‌شد آثار بزرگی در او بیشتر به چشم می‌خورد. او را مهدی می‌خواندند و اتفاقاً میان هر دو کتفش خالی بود که می‌گفتند که این مهر امامت است. مشهور بود که اشراف بنی‌هاشم همه در بیعت او درآمده‌اند و زمانی که شنید پدرش با نزدیکان و منسوبان در حبس است، در مدینه خروج کرد و امیر مدینه را براند و درهای زندان را شکست و محبوسان را رهایی بخشید.
همان روز که خروج کرد، مردی -که او را اوس عامری می‌خواندند- به عجله از مدینه نزد منصور آمد؛ به طوری که در مدت 9 شب از مدینه تا عراق را طی کرد و شب هنگام به شهر رسید و همه دروازه‌ها را بسته دید. با صدای بلند فریاد زد. دروازه را گشودند. به نزد ربیع حاجب رفت. ربیع به او گفت: در این هنگام که خلیفه در استراحت است چه کار داری؟
گفت: من با خلیفه سخنی دارم و حتما باید او را ببینم. منصور را خبر دادند. او را طلبید و گزارش وضع مدینه را خواست. منصور گفت: تو خود او را دیدی؟
گفت: دیدم که بر هر منبر پیامبر خطبه می‌گفت و با او سخن گفتم. منصور دستور داد او را در خانه‌ای تحت نظر گیرند تا خبرهای دیگر پی در پی از وضع مدینه رسید. منصور او را طلبید و پرسید: از مدینه تا اینجا را چند روزه آمدی؟
گفت: در عرض 9 شب. دستور داد 9 هزار درهم به او دادند و پس از آن به چاره‌جویی امر محمد بن عبدالله بن حسن پرداخت و نهایتاً برادرزاده خود عیسی بن موسی بن عبدالله بن عباس را با لشگری عظیم به محلی که آنرا احجارالزیت گویند فرستاد. در نزدیکی مدینه دو سپاه به یکدیگر برخوردند. عباسیان پیروز شدند و محمد نفس زکیه کشته شد. سر او را نزد منصور بردند.

منابع:
برگرفته از لغت‌نامه دهخدا / تجارب سلف/ عباس اقبال ص 108 تا 110.

محمد بن عبدالله الحسن بن الحسن بن علی بن ابی طالب ملقب به نفس زکیه از با فضیلت ترین و از نیکوکاران بنی هاشم بود.

در اواخر دولت بنی امیه، بنی هاشم اجتماع نموده و با یکدیگر از ستم بنی امیه سخن گفتند و توافق کردند با یکی از بنی هاشم بیعت کنند و همه پذیرفتند با « نفس زکیه » به عنوان مهدی این امت بیعت کنند.
اما حضرت امام جعفر صادق علیه السلام راضی نشد و به پدر نفس زکیه یعنی عبدالله محض فرمود: اگر فکر می کنید که محمد نفس زکیه مهدی این امت است اشتباه می کنید و اگر به عنوان خلیفه با او بیعت می کنید تو که پدر او هستی سزاوارتری!

عبدالله محض از گفتار امام صادق ناراحت شد و آن را حمل بر حسادت کرد، حضرت فرمود: سودای این کار در سر مگیر که خلافت به صاحب قبای زرد خواهد رسید و اشاره به منصور کرد که در آنروز قبای زرد به تن داشت، ولی همه با نفس زکیه بیعت کردند.

پس از مدتی اوضاع دگرگون و خلافت به بنی عباس رسید و سفاح اولین خلیفه عباسی و منصور برادرش را هیچ غمی نبود مگر این که نفس زکیه را به دست آورده بکشند. ولی میسر نمی شد، سفاح در دوران خلافت خود به سبب سخنی که حسن بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب عموی نفس زکیه با او گفت از کشتن نفس زکیه درگذشت و تا زنده بود سخن از او نگفت .

ولی وقتی منصور به خلافت رسید در جستجوی او جدیت نمود و همه اولاد امام حسن و امام حسین علیه السلام را دستور داد در بند کردند و به عراق فرستادند و در کوفه محبوس گردانید به طوری که یکی یکی در زندان درگذشتند، که از جمله آنان عبدالله بن حسن بن حسن بن علی که از بزرگان اهل بیت و معروف به دیانت و دیگری محمد بن ابراهیم بن حسن بن حسن که در نهایت زیبارویی بود به حدی که به او دیباج می گفتند و منصور دستور داد تا بر شکم او دیواری بنا نهادند در حالی که هنوز زنده بود.

به هر حال محمد بن عبدالله بن حسن از بزرگان بنی هاشم و مشهور به فضل و اشرف و دین و علم و فصاحت و شجاعت و کرم و در همه ابواب فضایل سر آمد بود و زمانی که متولد شد در میان مردم مشهور گشت که مهدی موعود اوست و پدرش این سخن را در دل ها می انداخت و محمد هر چه بزرگتر می شد آثار بزرگی در او بیشتر ظاهر می گشت و او را مهدی می خواندند و اتفاقاً میان هر دو شانه او خالی داشت که می گفتند که این مهر امامت است و مشهور بود که اشراف بنی هاشم همه در بیعت او در آمده اند و زمانی که شنید پدرش با نزدیکان و منسوبان در حبس است در مدینه خروج کرد و امیر مدینه را براند و درهای زندان را شکست و محبوسان را رهائی داد .

و همان روز که او خروج کرد مردی که او را اوس عامری می گفتند به عجله از مدینه به نزد منصور آمد بطوریکه در مدت 9 شب از مدینه تا عراق را طی کرد و شب هنگام به شهر رسید و همه دروازها بسته دید با صدای بلند فریاد کرد دروازه را گشودند و به نزد ربیع حاجب رفت، ربیع به گفت در این وقت که خلیفه در استراحت است چه کار داری؟
گفت: من با خلیفه سخنی دارم و حتما باید او را ببینم منصور را خبر دادند او را طلبید و گزارش وضع مدینه را داد، منصور گفت تو خود او را دیدی؟
گفت: دیدم که بر هر منبر پیامبر خطبه می گفت و با او سخن گفتم منصور دستور داد تا او را در خانه ای تحت نظر داشتند تا خبرهای دیگر پی در پی از وضع مدینه رسید منصور او را طلبید گفت در چه مدت از مدینه تا اینجا آمدی ؟

گفت: در 9 شب دستور داد 9 هزار درهم به او دادند و پس از آن به چاره جوئی امر محمد بن عبدالله بن حسن پرداخت و نهایتاً برادرزاده خود عیسی بن موسی بن عبدالله بن عباس را با لشگری عظیم فرستاد در محلی که آنرا احجارالزیت گویند در نزدیکی مدینه دو سپاه با یکدیگر برخورد کردند که عباسیان پیروز گشته و محمد نفس زکیه کشته شد و سر او را نزد منصور بردند.

منابع:
برگزفته از لغت نامه دهخدا / تجارب سلف/ عباس اقبال ص 108 تا 110.


تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 پنج شنبه 20 مرداد 1384 [14:40 ]   8   امیرحسین محمدیان      جاری 
 پنج شنبه 20 مرداد 1384 [14:18 ]   7   امیرحسین محمدیان      v  c  d  s 
 پنج شنبه 20 مرداد 1384 [14:02 ]   6   امیرحسین محمدیان      v  c  d  s 
 پنج شنبه 20 مرداد 1384 [13:47 ]   5   امیرحسین محمدیان      v  c  d  s 
 شنبه 17 بهمن 1383 [05:43 ]   4   شکوفه رنجبری      v  c  d  s 
 دوشنبه 14 دی 1383 [08:46 ]   3   شکوفه رنجبری      v  c  d  s 
 دوشنبه 14 دی 1383 [08:45 ]   2   شکوفه رنجبری      v  c  d  s 
 شنبه 25 مهر 1383 [09:10 ]   1   عبدالله حقیقت      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..