از ((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام جعفر صادق علیه السلام)) روایت شده است که روزی ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|پیامبر خدا)) نشسته بود و ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|علی)) و ((حضرت فاطمه زهرا علیهاسلام|فاطمه)) و ((حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام|حسن)) و ((حضرت امام حسین علیه السلام|حسین)) علیهم السلام نزدش حضور داشتند. رسول خدا فرمود:« سوگند به کسی که مرا به عنوان بشارت دهنده برانگیخت، بر روی زمین مخلوقاتی محبوب‌تر و گرامی‌تر از ما نزد خدا نیست.»

پیامبر گرامی اسلام فرمودند: ای مردم، خدا را درباره عترت و ((اهل بیت))م در نظر داشته باشید که فاطمه پاره تن من است و دو فرزند او حسن و حسین علیهما السلام دو بازوی من هستند و شوهرش همانند نورم.

خداوند: رحم کن کسی را که به آنان رحم می کند و نیامرز کسی را که در حق آنان ظلم می کند آنگاه چشمان پیامبر گریان شد و فرمود: گویا حال آنان را می بینم.

پیامبر گرامی اسلام فرمودند: فاطمه سرور قلب من است و دو فرزندش حسن و حسین میوه دل من هستند و شوهرش نور چشم من است و امامان از فرزندانش امینان پروردگار من و ریسمان کشیده شده بین او و خلقش هستند، کسی که به آنها پناه جوید نجات می یابد و کسی که از آنان تخلف ورزد منحرف شود.

منابع:
بحار الانوار، ج 23، ص 110، حدیث 16.
بحار الانوار، ج 23، ص 143، حدیث 97- الروضه، ص 146.
بحار الانوار، ج 37، ص 47، حدیث 23- معانی الاخبار، ص 55 و 56.

مراجعه شود به:
((غایت آفرینش))
((محبت پیامبر اکرم به حسنین علیهم السلام))
((توصیه پیامبر به دوستی با امام حسین علیه السلام))