دید کلی:
بر عکس
دیامغناطیس و
پارامغناطیس ، که خاصیت انفرادی اتم‌ها و مولکول‌های ماده هستند، خواص
فرومغناطیس ماده با توجه به ویژگیهای اختصاصی
ساختار بلورین آن توضیح داده می‌شود. به عنوان مثال ، اتمهای
آهن در حالت
بخار خودشان دیامغناطیس یا پارامغناطیس هستند.
ماهیت مواد فرومغناطیس :
- فرومغناطیس خاصیت آهن در حالت جامد ، یعنی خاصیت بلورهای آهن ، است. شماری از آزمایش‌ها و مشاهدات این گفته را تصدیق می‌کنند. قبل از همه ، این امر از بستگی خواص مغناطیسی آهن و دیگر مواد پارامغناطیس به اعمالی که ساختار بلورین آنها تغییر می‌دهد، نتیجه می‌شود. (سخت کاری و بافر تفتی). دیگر اینکه فلزات پارامغناطیس و دیامغناطیس را می‌توان برای ساختن آلیاژهایی به کاربرد که خواص فرومغناطیسی کامل داشته باشند.
برای مثال ، این امر برای آلیاژ هیسلر (Heusler) که دارای خاصیت مغناطیسی تقریبا مثل آهن ولی آلیاژی است از فلزات با خواص مغناطیسی ضعیف ، مانند مس (65%) ، منگنز (25%) و آلومینیوم (15%) مصداق دارد. از طرف دیگر ، بعضی از آلیاژهای مواد فرومغناطیس ، مثل آلیاژی ، که دارای 75% آهن و 25% نیکل است، تقریبا غیر مغناطیس هستند.
- اختلاف فرومغناطیس‌ها با پارامغناطیس‌ها فقط مقدار نسبتا بالای تراوایی m و بستگی آنها به شدت میدان مغناطیسی نیست، بلکه در بستگی خاص مغناطش آنها به شدت میدان مغناطیسی خارجی نیز هست. این ویژگی پدیده پسماند و همه پیامدهای آن ، مثل مغناطش بازمانده و نیروی وادارنده ، تظاهر می‌کند.
اختلاف بین آهنگ افزایش در مغناطش یک ماده فرومغناطیس با ازدیاد H و طریق
وامغناطش آن با H روبه کاهش ، نشان می‌دهد، وقتی که مغناطش ماده فرومغناطیس تغییر می‌کند، یعنی وقتی که شدت
میدان مغناطیسی خارجی افزایش یا کاهش می‌یابد، جهت گیری یا درهم شدن جهت‌های
آهنرباهای بنیادی بلافاصله بعد از عوض شدن میدان پیش نمی‌آید، بلکه بعد از یک تاخیر زمانی معین رخ می‌دهد.
تحلیل تفصیلی مغناطش و وامغناطش آهن و دیگر مواد فرومغناطیسی نشان می‌دهد که خواص فرومغناطیسی ماده را فقط خواص مغناطیسی اتم‌ها و مولکول‌های منفرد ، که خودشان پارامغناطیس هستند، تعیین نمی‌کنند بلکه توسط مغناطش ناحیه‌های کاملی به نام حوزه تعیین می‌شود. (به این دلیل این نظریه را اغلب
نظریه حوزه می‌نامند) این اصطلاح به ناحیه‌های کوچکی در ماده اطلاق می‌شود که دارای شمار زیادی اتم هستند.
اندرکنش
گشتاورهای مغناطیسی اتمهای منفرد در فرومغناطیس به شکل گیری میدان‌های مغناطیسی ذاتی خیلی قوی منفجر می‌شود که در هر حوزه عمل می‌کنند و در داخل چنین ناحیه‌ای همه
آهنرباهای اتمی را موازی با یکدیگر آرایش می‌دهند که خود به خود تا حد اشباع مغناطیسی هستند. اما جهت‌های مغناطش در حوزه‌های مختلف ، متفاوت هستند. به نحوی که در نبود میدان مغناطیسی خارجی به علت توزیع نامنظم این نواحی جسم نامغناطیده است.
بر اثر میدان مغناطیسی خارجی ، این ناحیه‌های مغناطش خود به خود از نو مرتب و گروه بندی می‌شوند. در نتیجه ، ناحیه‌هایی که در آنها مغناطش با میدان خارجی موازی است غالب می‌شوند و ماده در کل حالت مغناطیسی پیدا می‌کند. نظر به اندازه بزرگ ناحیه‌های مغناطش خودبه خود در مقایسه با
ابعاد اتمی ، جهت گیری ( و نیز فرایند عکس یعنی به هم خوردن جهت‌ها ) این ناحیه‌ها با دشواری‌های بیشتری برخورد می‌کند تا حالت اتم‌ها و مولکول‌های منفرد در پارامغناطیس‌ها و دیامغناطیس‌ها. به این دلیل ، پشت سر تغییرات میدان خارجی مغناطش و وامغناطش قرار دارد، یعنی پسماند مشاهده می‌شود.
مباحث مرتبط با عنوان:
