«حنظله بن اسعد شبامی»، که یکی از بزرگان شیعه، مردی فصیح، شجاع و قاری قرآن بود، هنگامی که امام حسین علیه السلام به کربلا رفت، به سپاه حسینی پیوست.
پیش از شروع جنگ، امام علیه السلام او را به عنوان فرستاده خویش به سوی عمر بن سعد فرستاد. چون روز عاشورا فرا رسید، حنظله نزد امام رفت و برای جهاد اجازه گرفت. آن گاه در مقابل لشگر کوفه ایستاد و شروع به سخن گفتن کرد:
« ای مردم، من بیم دارم عاقبت کار شما همانند سرنوشت قوم نوح و عاد و ثمود شود.
ای مردم! من از رسوایی شما در روز قیامت می ترسم؛ روزی که هیچ حافظی جز خداوند نیست و کسی که گمراه شده است راهی به سوی هدایت ندارد. ای مردم! حسین را نکشید که خداوند شما را به عذاب خود مبتلا می سازد و کسی که افترا می بندد زیان خواهد برد.»

امام حسین علیه السلام به او فرمود:« ای پسر اسعد! اینان مستحق عذاب شدند، همان هنگام که تو به حق دعوتشان کردی و نپذیرفتند و تصمیم به ریختن خون تو و یارانت گرفتند و دست خود را به خون برادران صالح تو آلوده کردند.»
حنظله بن اسعد به امام عرض کرد:« راست گفتی، فدایت شوم. آیا اجازه می دهی که به ملاقات پروردگارم بشتابم و به برادرانم ملحق شوم؟»
امام اجازه داد و فرمود:« برو به سوی چیزی که بهتر از دنیاست و آنچه در آن است؛ جهانی که حدی نپذیرد و سلطنتی که زوال نیابد.»
حنظله گفت:« السلام علیک یا اباعبدالله، صلی الله علیک و علی اهل بیتک، ملاقات ما و شما در بهشت!»
امام فرمود:« آمین! آمین!»
آن‌گاه حنظله به سپاه کوفه حمله کرد و سرانجام به شهادت رسید.

منابع:

• قصه کربلا، ص 313
• ابصار العین، ص 77.

مراجعه شود به

• شمارشهدایی که در نبرد های تن به تن به شهادت رسیدند

« حنظله بن اسعد شبامی»، یکی از بزرگ شیعه و مردی فصیح، شجاع و قاری قرآن بود، وی فرزندی داشت به نام« علی» که نام وی در تاریخ ثبت شده است، آن هنگام که امام حسین علیه السلام به کربلا آمد حنظله به آن حضرت پیوست.

هنگامی که هنوز جنگ آغاز نشده بود امام علیه السلام او را به عنوان فرستاده خویش به سوی عمر بن سعد می فرستادند، چون روز عاشورا فرا رسید، نزد آن حضرت آمد و برای جهاد اجازه گرفت، آن گاه در مقابل دشمن ایستاد و شروع به سخن گفتن با لشکر کوفه کرد و گفت: ای مردم من بر عاقبت کار شما بیمناکم، همانند روز احزاب و سرنوشت قوم نوح و عاد و ثمود .

ای مردم! من از رسوایی شما در روز قیامت می ترسم، روزی که هیچ نگهدارنده ای جز خداوند نیست و کسی که گمراه شده است راهی به سوی هدایت ندارد. ای مردم! حسین را نکشید که خداوند شما را به عذاب خود مبتلا می سازد و کسی که افترا می بندد زیان خواهد برد.

امام حسین علیه السلام به او فرمودند: ای پسر اسعد! هنگامی که تو این گروه را به حق دعوت کردی و آنان نپذیرفتند و تصمیم به ریختن خون تو و یارانت کردند و دست خود را به خون برادران صالح تو آلوده کردند، اینها مستوجب عذاب شدند.

حنظله بن اسعد به امام عرض کرد: راست گفتی، فدایت شوم، آیا اجازه می دهی که به ملاقات پروردگارم شتافته و به برادرانم ملحق شوم ؟

آن حضرت اجازه داد و فرمود: برو به سوی چیزی که بهتر از دنیا و آنچه در آن است، جهانی که حدی نپذیرد و سلطنتی که زوال نیابد.

حنظله گفت: السلام علیک یا اباعبدالله صلی الله علیک و علی اهل بیتک، ملاقات ما و شما در بهشت! امام فرمود: آمین! آمین! سپس به سپاه کوفه حمله کرد و سرانجام بر او حمله کردند و او را به شهادت رساندند - رضوان خدا براو باد !

منابع: قصه کربلا، ص 313 و ابصار العین، ص 77.

مراجعه شود به

شمارشهدایی که در نبرد های تن به تن به شهادت رسیدند