عکس پیدا نشد

در مسیر شام که سر مقدس امام علیه السلام را برای یزید می بردند، وقتی حاملان آن سر مقدس به شهر موصل رسیدند و خواستند به شهر وارد شوند اهل موصل متحد شدند که هر چه بخواهند برای آنها فراهم کنند، ولی از آنها درخواست کنند که به شهر نیایند و بیرون شهر منزل کنند و از همان جا بروند و وارد شهر نشوند. آنها در یک فرسخی شهر منزل کردند و سر شریف را روی سنگی نهادند و از آن سر قطره خونی بر آن سنگ چکید.

پس از آن در هر سال روز عاشورا از آن سنگ خون می جوشید و مردم از اطراف نزدیک آن سنگ می آمدند و عزای آن حضرت را بر پا می کردند و این وضعیت تا زمان عبدالملک بن مروان ادامه داشت وی فرمان داد آن سنگ را از آن جا بردند و دیگر اثر از آن معلوم نشد، لکن در آن مقام گنبدی ساختند و مشهد نقطه نام نهادند.

منابع:
نفس المهموم، ص 237.

مراجعه شود به:
نوشته ای از غیب