قدر ستارگان:

نگاه اجمالی

میزان روشنایی ستارگان را قدر می نامند. اختر شناسان یونان باستان برای نخستین بار مقیاسی برای ستارگان وضع کردند. آنها گمان می کردند که روشنایی یک ستاره فقط به اندازه آن بستگی دارد. در مقیاس آنها ، نورانی ترین ستاره در قدر ششم از این رده بندی ستاره قدر اول ، شش بار نوانی تر از ستاره ششم بود.

مقیاس قدر ستارگان

مقیاسی که اخترشناسان امروزی به کار می برند به روش یونانیان شبیه است. در این مقیاس نیز کم نورترین شاره قابل رویت برای چشم غیر مسلح در قدر ششم است. ولی ستارگانی که 5/2 بار نورانیتر از قدر ششم هستند در قدر پنجم ، ستارگان نورانی تر از قدر ششم هستند در قدر پنجم ، ستارگان نورانی تر از ستاره قدر ششم است. همچنین در این مقیاس از اعداد منفی استفاده می شود. مثلا ستاره ای با قدر 1- ، 5/2 بار نورانیتر از ستاره 0 است. قدر نورانیترین ستاره آسمانی شب ، .... ، 4/1- و قدر خورشید 27- است.

قدر مطلق ستارگان

نورانیت ستارگان ، علاوه بر اندازه ، به فاصله آنها نیز بستگی دارد. اگر همه ستارگان در فاصله ای یکسان بودند. آنگاه می توانستیم به روشنایی واقعی آنها پی ببریم. با این کار قدر مطلق ستارگان به دست می آید. فاصله استاندارد برای اندازه گیری قدر مطلق ، 6/32 سال نوری است. بنابراین اگر خورشید در این فاصله قرار می گرفت به صورت ستاره ای از قدر پنجم دیده می شد.

قدر تابش سنج

اختر شناسان با به کار بردن صافیهای گوناگون شدت نور ستارگان را در طول موجهای مختلف مثلا آبی یا فرابنفش اندازه می گیرند. این نوع نوع قدر ، قدر تابش سنجی نامیده می شود.

مباحث مرتبط با زمین