تاریخچه ی:
قایم خلیفه عباسی
تفاوت با نگارش: 1
| | V{maketoc} | | V{maketoc} |
| | !قایم خلیفه عباسی | | !قایم خلیفه عباسی |
| | « 467-422 ق / 1074-1031 م» | | « 467-422 ق / 1074-1031 م» |
| - | ((قادر)) خلیفه عباسی در سال 414 ق / 1023 م، پسرش ابو جعفر عبدالله را با لقب القایم به امرالله به جانشینی خود برگزید. قایم که به مدت 9 سال به همراه پدر در ((خلافت)) شرکت داشت، در دادگری و انصاف کوشش فراوانی میکرد. وی مردی فاضل و دانشمند بود و اشعاری زیبا میسرود. |
+ | ((قادر)) خلیفه عباسی در سال 414 ق / 1023 م، پسرش ابو جعفر عبدالله را با لقب القایم به امرالله به جانشینی خود برگزید. قایم که به مدت 9 سال به همراه پدر در ((خلافت)) شرکت داشت، در دادگری و انصاف کوشش فراوانی میکرد. وی مردی فاضل و دانشمند بود و اشعاری زیبا میسرود.مدت خلافت او چهل و چهار سال و دوازده روز بود. |
| - | مدت خلافت او چهل و چهار سال و دوازده روز بود. در زمان خلافت وی در 437 ق / 1045 م، واپسین امیرالامرای ((آل بویه)) در ((بغداد)) «ملک رحیم» به دست ((طغرل سلجوقی)) گرفتار و در دِژ تَبَرک زندانی شد و بدین ترتیب نفوذ امرای آل بویه در دربار خلافت به پایان رسید. از بزرگ ترین رویدادهای چیرگی آل بویه بر بغداد، برپایی حکومت ((خلفای فاطمی)) ((مصر)) بود که در سال 297 ق / 907 م، در تونس امروزی برقرار شد و در 356 ق / 967 م، نفوذشان تا کرانههای رود نیل گسترش یافت و شهر قاهره به یادگار این پیروزی و به عنوان پایتخت این کشور بنا شد. |
+ | در زمان خلافت وی در 437 ق / 1045 م، واپسین امیرالامرای ((آل بویه)) در ((بغداد)) «ملک رحیم» به دست ((طغرل سلجوقی)) گرفتار و در دِژ تَبَرک زندانی شد و بدین ترتیب نفوذ امرای آل بویه در دربار خلافت به پایان رسید.
از بزرگ ترین رویدادهای چیرگی آل بویه بر بغداد، برپایی حکومت ((خلفای فاطمی)) ((مصر)) بود که در سال 297 ق / 907 م، در تونس امروزی برقرار شد و در 356 ق / 967 م، نفوذشان تا کرانههای رود نیل گسترش یافت و شهر قاهره به یادگار این پیروزی و به عنوان پایتخت این کشور بنا شد. |
| - | !هراس ای عباسی از خلفای فطمی />خفای طم علاوه ب کوریی و نیوی سیاسی، خلفی باسی را با تبی گرده ه ب سختی را داخته بودند. خفای فطمی با انگیه اسعیی ودن ا کشش تمام خواستار از میان برداشت خلات بغاد و امیرانی ک حت میت پشتیبای خلفی عباسی مییستند، دد. چون دیان اسعیلی که از ایران رخاته بودند، ر یستگاه صلی خد ب نیه نیرومندی ((غزنوین)) و ((سامنیان)) نوانستند دولت بزرگی بر ا اد انان یان هموره دد بودند که دامنه چیرگی خود را به رب گسترش دن و ((خات عباسی)) ا یکسره بر دازند تا آن ایاه را به ((لویا)) که فطین خود را ب ایشان منتسب ساخته بودند وذاند. |
+ | در ر خلاف ((ای))، بد نی سخ ر ر ی را گت. یای ((سقین)) ک از ناتای غنویان س ت ب خاسن د و د ن جا سلهای بر پا اتند، ری لیه بدد نمی س بزرگ ب ما ت، یا ر لف ل بویه سویا سنی مهب دند و آارا به لیه ی شان مداند. |
| - | !گسترش مرزهای قلمرو فامیان
فاطمیان ر تیج جابهجایی پایتخت از تونس ه قهر، مزهای ولت خود ر از سوی غرب گسترش دادند و در سال 394 ق / 1003 م، شهر ((حلب)) ا ضمیمه قلمرو خود ساتند. مچنین میران کرانههایی چون دیار بک و دیگر کرانههی الجزیره، پیروی ز فرمان خلفه اطمی مصر با پیفتند. ر دره خلافت ((قیم))، بغداد نیز سخت در عرض طر فاطمیان قا گرفت. پیدایش ((سلجوقیان)) ینی گرهی ترکمان، که ز اتون غزنویان سود ته به خراسا آند، در آن جا سلسلهی بر پا داشتند، برای خلیفه داد عمتی بس بزرگ ب ر میفت، زیرا لاف آل بویه، لجوقیان سنی مذهب بوند و شکا ه خیفه دلبستگی نن میان. |
+ | رواط یه و ر ه وری بود که بد ا نه ی بایری ، ایم به پ دات غر رای اگردانن د ا ه افت ، او به «السلان ال ر» یا پاه او و ا فت ا. |
| - | !یوند خویشاوندی بی دو اندان سلجوقی باس
قرن وود ل به بغداد، اختیار کارها در دربار قایم در دست نوکرانی ز غلامان پیشین اءالدوله دیمی، ب نم ابولحارث ارسلا بساسیری بد که سرکرده فمانده لشکریان ترک نیز بود و لیفه در رابر او و یاران نیر و وانی نداشت، به ویژه ز ال 446 ق بعد که پنهنی ا ((متنصر)) امی لیه خلیفه سازش هایی در ان که ب از ای ر، پایان بخشیدن به کار بساسیری و نفوذ وی در غداد کار آسای د.
رل ه مدت 13 ما در باد مان و فمان یفه قیم در وز جمعه هشت روز مانده ب خر مه مارک رمضا ل 447 ق / 16 دسامر 1055 م در بغداد به نام خلیفه خطبه خوند. خلیفه دختر داو، برادر غرل و خوار َل ارسلان را به همسری گفت، به این ترتیب بین د خاندان سلجوقی و عباسی پیوند خویشوندی برقرار شد. |
+ | ای د 452 ق / 1060 ، ر ود الله را با لقب المقدی انشین د م. او ا سا 467 / 1074 ، نده بود و اهد وران ر و انشینش بو ا ی که ر من ااهی ک ه اپ ارسلان در ن 76 ساگی ها فرو ب. اوفح منر یرز و ابنر مم می ا کانی بوند که وار ای لی را بر هد داشند. |
| - | !شورش شافعیان و حنبلیان | |
| - | از رویدادهای بزرگ این دوره، شورش شافعیان و حنبلیان، سرکشی مردم بغداد به گلایه از ستم و بیداد سپاهیان طغرل و شورش بساسیری را میتوان نام برد که در سال 450 ق / 1058 م، پس از بازگشت طغرل از بغداد به ((همدان))، فرصت مناسبی یافته، بار دیگر وارد بغداد شد و خطبهای به نام المستنصر بالله خلیفه فاطمی مصر خواند که به این ترتیب نام خلیفه عباسی در بغداد از خطبه افتاد. | |
| | + | !شورش های دوره ی قائم |
| | + | از رویدادهای بزرگ این دوره، |
| | + | *شورش شافعیان |
| | + | *حنبلیان |
| | + | *سرکشی مردم بغداد به گلایه از ستم و بیداد سپاهیان طغرل |
| | + | *((شورش بساسیری)) |
| | + | را میتوان نام برد. |
| | + | !دربار قائم و سلجوقیان |
| | + | مقارن ورود طغرل به بغداد، اختیار کارها در دربار قایم، در دست نوکرانی از غلامان پیشین بهاءالدوله دیلمی، به نام ابوالحارث ارسلان بساسیری بود که سرکرده و فرمانده لشکریان ترک نیز بود و خلیفه در برابر او و یارانش، نیرو و توانی نداشت، به ویژه از سال 446 ق به بعد که پنهانی با ((مستنصر)) فاطمی علیه خلیفه سازش هایی در نهان کرده بود. |
| | + | از این رو، پایان بخشیدن به کار بساسیری و نفوذ وی در بغداد کار آسانی نبود. |
| | + | طغرل به مدت 13 ماه در بغداد ماند و به فرمان خلیفه قایم در روز جمعه، هشت روز مانده به آخر ماه مبارک رمضان سال 447 ق / 16 دسامبر 1055 م، در بغداد به نام خلیفه خطبه خواند. |
| | + | خلیفه دختر داود، برادر طغرل و خواهر اَلپ اَرسلان را به همسری گرفت، به این ترتیب بین دو خاندان سلجوقی و عباسی پیوند خویشاوندی برقرار شد. |
| - | بساسیری پس از یک سال اقامت در بغداد، از بیم طغرل و مردم شورشی، ((دارالخلافه)) را رها کرد و طغرل بار دیگر قایم خلیفه را به بغداد باز گرداند و بر تخت خلافت نشاند. قایم نیز به پاس این خدمات، طغرل را به لقب «السلطان الشرق و الغرب» یا پادشاه خاور و باختر مفتخر ساخت. بساسیری به شهر ((واسط)) گریخت که در 452 ق / 1060 م در جنگ با سپاهیان طغرل کشته و سرش به دستور طغرل در ذی الحجه سال 452 ق / ژانویه 1060 م، به نزد خلیفه فرستاده شد و به این ترتیب دوره چیرگی فاطمیان بر بغداد پایان یافت. قایم در 452 ق / 1060 م، پسر خود عبدالله را با لقب المقتدی جانشین خود نمود. او تا سال 467 ق / 1074 م، زنده بود و شاهد دوران طغرل و جانشینش بود تا این که در زمان پادشاهی ملک شاه پسر اَلپ ارسلان در سن 76 سالگی چشم از جهان فرو بست. ابوالفتح منصور شیرازی و ابونصر محمد موصعی از کسانی بودند که وزارت این خلیفه را بر عهده داشتند. | |
