فرزندان امام هادی علیه السلام عبارت بودند از:
حسن (
حضرت امام حسن عسگری علیه السلام )، حسین، محمد،
جعفر کذّاب و دختری به نام عَلیّه یا عایشه.
حسین سیدی جلیل القدر و با عظمت بود و در برخی روایات چنین آمده است که او و امام حسن عسگری را «سبطین» می گفتند و این دو برادر را به دو جدشان، یعنی دو سبط پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، تشبیه می کردند.
روایت است که صدای حضرت مهدی علیه السلام شبیه به صدای عمویش، حسین، است.
حسین از زاهدان و عابدان بود و به امامت برادر خودش امام حسن عسگری علیه السلام ایمان داشت و قبرش نزدیک قبر پدر و برادر بزرگوارش در
سامرا قرار دارد.
سید محمد که کنیه اش ابو جعفر بود، فرزند بزرگ امام هادی بود و شیعیان گمان می کردند که بعد از پدرش امام خواهد شد، ولی او پیش از پدرش از دنیا رفت و امام حسن عسگری در سوگش گریبان چاک کرد.
قبر سید محمد در هشت فرسخی سامرا نزدیکی قریه بلد است و کرامات فراوانی از او صادر شده است؛ حتی اهل سنت و اعراب بادیه‌نشین از او به احترام یاد می کنند و پیوسته از اطراف برای او نذر می برند.
منابع:
بحار الانوار، ج 50، ص 231، شماره 6. مناقب، ج 4، ص 402-
منتهی الامال محدث قمی، ص 260.
