عمر بن سعد بن ابی وقاص مدنی فرمانده سپاه ((عراق)) در جنگ با ((امام حسین)) بود. پدرش، ((سعد بن ابی وقاص))، فاتح اولیه ایران و از مردان سرشناس دوره ((عمر بن خطاب)) و ((عثمان بن عفان|عثمان)) بود که در ((شورای شش نفره)) نیز حضور داشت.
عمر سعد از جانب ((عبیدالله بن زیاد)) برای جنگ با دیلیمان رهسپار شمال ((ایران)) شده بود، ولی وقتی ابن زیاد خبر حرکت امام حسین از ((مکه)) به ((کوفه)) را شنید، او را فرا خواند و ماموریت داد به جنگ با کاروان امام بپردازد. عمر سعد ابتدا از قبول این امر خودداری کرد ولی پس از وعده های ابن زیاد مبنی بر اعطای حکومت ((ری))، آن را پذیرفت و همراه با چهار هزار سپاهی حرکت کرد.
قبل از آغاز جنگ، امام حسین علیه السلام چند بار با او صحبت کرد، او را از عواقب این کار بر حذر داشت و فرمود که هیچ گاه به آرزویش برای حکومت ری نخواهد رسید. اما عمر سعد نتوانست بر نفس خود چیره شود و جنگ را آغاز کرد.
بعد از واقعه روز عاشورا، وقتی عمر سعد از ابن زیاد حکومت ری را مطالبه کرد، ابن زیاد درخواست او را رد کرد و او سر شکسته از مجلس بیرون آمد.
در سال 66 هـ. ق ((مختار بن ابی عبیده ثقفی|مختار ثقفی)) قیام کرد و به تعقیب قاتلین امام حسین پرداخت. مختار سرانجام عمر سعد را نیز یافت و به همراه پسرش به قتل رساند.

منبع:
برگرفته از لغت نامه دهخدا.