بعد از ورود اهل بیت به مدینه، بنی هاشم در سوگ سیدالشهداء به شدت محزون و غمگین شدند و سه سال برای امام نوحه سرایی و عزاداری کردند. اصحاب سالخورده رسول خدا صلی الله علیه و آله، مثل «مسوربه مخرمه» و «ابوهریره» و دیگران، پنهانی می آمدند، ندبه و گریه آنان را می‌شنیدند و در سوگ حسین علیه السلام می‌گریستند.


منابع:
قصه کربلا، ص 549.
حیاة الامام الحسین، ج 3، صفحه 428

مراجعه شود به:

عزاداری اهل بیت علیهم السلام در مدینه