در قرون وسطی که ایتالیا مرکز تجارت بود ضمن تحولی در امور تجارت و حقوق تجاری ، بازرگانان به این نکته پی بردند که سرمایه ای فردی برای تجارت دریایی که اغلب با ممالک دوردست انجام می شده به علت کثرت مال التجاره و بعد مسافت و در نتیجه طول مدت کفاف نمی نماید از این جهت در عرف تجارتی یک نوع شرکت های تجارتی معمول گردید که گرچه موضوع قانونی نداشته ولی عملاً معاملاتی انجام می داد. بعداً در اثر توسعه تجارت در ممالک انگلستان و فرانسه و آلمان و سایر ممالک اروپای غربی ، به این علت و به جهت ضرورت در عمل ، شخصیت حقوقی شرکت های تجارتی به موجب قانون شناخته شد . مثلاً در دعاوی علیه شرکت ، برای طرف دعوی ممکن بود که به هر یک از شرکاء فرداً فرد مراجعه و حق خود را از هر یک جداگانه بخواهد از این جهت ناچاراً مرجعی برای این قبیل امور شناختند که همان شخصیت حقوقی شرکت های تجارتی است . اقسام شرکت های تجارتی که در قانون ذکر شده پس از تشکیل دارای شخصیت حقوقی خواهند بود.