از ابن عباس نقل شده است که روزی در محضر رسول خدا بودم. علی بن ابیطالب و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) در مقابل آن حضرت نشسته بودند که جبرئیل بر پیامبر فرود آمد و سیبی در دستش بود. آن سیب را به پیامبر اهداء کرد.
پیامبر خدا آن را به علی (علیه السلام) هدیه داده علی (علیه السلام) آن را گرفت و به پیامبر بازگرداند.

پیامبر خدا آن را گرفت و به حسن (علیه السلام) هدیه داد. حسن (علیه السلام) نیز آن را گرفت و به پیامبر بازگرداند. پیامبر آن را پذیرفت و به حسین (علیه السلام) هدیه داد حسین (علیه السلام) آن را پذیرفت و به پیامبر باز گرداند.
پیامبر آن را پذیرفت و به فاطمه (سلام الله علیها) هدیه داد. فاطمه (سلام الله علیها) نیز آن را پذیرفت و به پیامبر بازگرداند. پیامبر نیز آن را گرفت و دوباره به علی (علیه السلام) تقدیم کرد.

علی (علیه السلام) هم برای بار دوم آن گرفت و هنگامی که خواست آن را به پیامبر باز گرداند سیب از دستش افتاد و دو نیمه شد و نوری از آ ن پرتو افکند که به آ سمان دنیا رسید و بر آن نور دو سطر نوشته شده بود: « بسم الله الرحمن الرحیم* هذه تحیة من الله عزوجّل الی محمد المصطفی و علی المرتضی و فاطمه الزهرا و الحسن و الحسین سبطی رسول الله و امان لمحبیهم یوم القیامة من النار »؛ یعنی این هدیه ای است از جانب خدای عزوجل به محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین دو سبط رسول خدا و امانی است برای دوستان آنها از آتش در روز قیامت.

منابع:
بحار الانوار، ج 37، ص 99، حدیث 1.

مراجعه شود به:
مائده آسمانی
جشن تولد در عالم ملکوت