زهره (ونوس):

نگاه اجمالی:

زهره یکی از سیاره هایی است که می توان آن را به آسانی در آسمان پیدا کرد. زهره گاهی ستاره شام نامیده می شود. این سیاره درخشان بیش از هر سیاره دیگر ، به زمین نزدیک می شود و در نزدیکترین نقطه به 42 میلیون کیلومتری ما می رسد. در روشنترین حالت ، پس از ماه ، درخشنده ترین جرم آسمانی است. هنگام طلوع خورشید در مشرق دیده می شود. و هنگام غروب خورشید در مغرب ، شعاع زهره نزدیک به 6100 کیلومتر و چگالی 501 گرم بر سانتی متر مکعب است.

سیاره دوقلو:

زهره دومین سیاره خاکی از طرف خورشید و نزدیکترین سیاره به زمین است. زهره الهه عشق نامیده می شود و شباهت زیادی در اندازه و جرم به زمین دارد. زهره و زمین دوقلو هستند زیرا جرم و اندازه یکسان دارند. با وجود این در سایر جهات به مقدار زیادی متفاوت هستند.

جو زهره:

جو زمین و زهره بسیار متفاوت است. اکسیژن و نیتروژن گازهای اصلی جو زمین هستند. ولی در جو زهره ، گاز مسموم کننده و دی اکسید کربن وجود دارد. در بالای جو زهره ، حتی ابرهایی از اسید سولفوریک نیز یافت می شود. یکی از ویژگیهای مهم جو زهره آن است که مانند شیشه گلخانه عمل می کند. شیشه های گلخانه ، پرتوهای پرانرژی خورشید را به درون گلخانه راه می دهند. و در نتیجه خاک گرمای کافی به دست می آورد. اما این شیشه ها از خروج انرژی که به وسیله خاک و گیاهان تولید می شود ، جلوگیری می کنند. از این رو انرژی در گلخانه حفظ می شود. و دما بالا می رود. در زهره نیز گاز چگال دی اکسید کربن تقریبا همین رفتار را دارد. حفظ شدن گرما در آن ، دمای زهره را 500 درجه سانتی گراد می رساند ، که از دمای سطحی عطارد نیز بیشتر است. در جو زهره ، به قدری دی اکسید کربن وجود دارد که فشار ناشی از آن ، حدود یکصد برابر فشار جو زمین است. این فشار برابر است با فشاری که در عمق یک کیلومتری اقیانوسهای زمین وارد می شود.

حرکت ظاهری:

تقریبا چرخش دایره ای (e=0/0068) مدار زهره نسبت به دایره البروج 3039 درجه شیب دارد و دارای نیم قطر 1 طول 0/7233 Au و دوره تناوب مداری نجومی 70/224 شبانه روز می باشد. در هر مدار زهره ، عطارد و زمین سیاره های فوق العاده درخشانی هستند. مطالعات انتقال دوپلری راداری نشان می دهند که سیاره با یک دوره تناوب نجومی 01/243 شبانه روز با حرکت برگشتی می چرخد و شیب صفحه مدار نسبت به استوایش فقط 3 درجه است. چرخش این سیاره به دور محور خود معکوس است و یک دور آن 243 روز زمینی طول می کشد. در حالی که در 225 روز ، یک بار خورشید را دور می زند. روز خورشیدی در زهره برابر با 118 روز زمین است. یعنی هر سال آن دو شبانه روز طول می کشد.

مشخصه های فیزیکی:

فاصله زمین تا زهره را می توان مستقیما توسط رادار اندازه گرفت ، سپس شعاع فیزیکی آن را از روی قطر زایدش بدست آورد. زهره دارای شعاع 6052 کیلومتر است که فقط 5 درصد از شعاع زمین کوچکتر می باشد. زهره مانند عطارد هیچ قمر طبیعی شناخته شده ای ندارد. و بنابراین تنها وقتی که یک فضا پیما از آن می گذرد یا آنرا دور می زند می توان به دقت جرم آنرا محاسبه کرد. بسیاری از سفینه های فضایی که سعی داشتند بر زهره فرود آیند در اثر تراکم جو و گرمای زیاد آن نابود شده اند. سرانجام در 1975 میلادی (1354شمسی) دو سفینه روسی که شبیه به دستگاههای اکتشاف اعماق دریا بودند. نخستین عکسها را با موفقیت از سطح آن به زمین مخابره کردند. در این عکسها ، منظره ای صخره های تیز و نمودهای هموار دیده می شود. اندازه بیشتر صخره ها از 30 تا 60 سانتیمتر است.

اشکال سطحی:

سطح زهره را با ارسال خاک نشین هایی برای عکسبرداری یا انتشار علامتهای راداری برای نقشه برداری از عوارض آن می توان مورد بررسی قرار داد. این کار اخیرفلات بلند ، آتش فشانهای غول پیکر ، حفره های بهم فشرده و شکافهای طولانی دره ها را آشکار کرده است. سرتاسر زهره کاملا مسطح به نظر می رسد. اختلافات ارتفاعات سطحی کوچکند و به استثنا تعداد کمی نواحی مرتفع ، آنها 2 تا 3 کیلومتر ارتفاع دارند. در سطح زهره اختلاف سطح بلند و پست 112 کیلومتر است در حالی که این اختلاف برای ماه و عطارد 4 کیلومتر و برای مریخ 25 کیلومتر و برای زمین 9 تا 20 کیلومتراست. سیمای نقشه برداری شده زهره در دو نیمه جنوبی و شمالی به طور قابل توجهی با یکدیگر اختلاف دارند. ناحیه شمال کوهستانی باقتلاتهای مرتفع بدون آتش فشان است. در مقابل ، قسمت جنوبی شامل سطح نسبتا تفت آتش فشانی زمینی می باشد.

میدان مغناطیسی:

یک هسته آهن ، نیکل که قسمتی از آن مایع است ، در مقایسه با زمین دلالت بر این دارد که بایستی زهره یک میدان مغناطیسی داشته باشد. چون زهره 43 مرتبه آهسته تر از زمین باشد. اما تا به امروز هیچ وسیله ای هیچگونه میدان مغناطیسی ای را آشکار نکرده است. اگر میدان مغناطیسی وجود داشته باشد. اندازه گیریها دلالت می کنند که بایستی حداقل .... برابر میدان مغناطیسی زمین باشد. اما خیلی ضعیف تر از میدان مغناطیسی است که از یک مدل دیناموی ساده انتظار می رود.
یک توضیح ممکن آن است که : می دانیم که میدان مغناطیسی ضرورتا صفر است. بنابراین ، ممکن است وضعیت کنونی زهره نیز چنین باشد. (معکوس شدن اخیر قطبهای زمین تقریبا هر یک میلیون سال یا در آن حدود اتفاق افتاده است)

تحول سطح:

پوسته زهره همان طور که تحت تاثیر ظهور دره های تنگ و عمیق ، جایی که صفحات کمی جدا شده اند و نیز جلگه های کوهستانی مرتفع ، محلی که صفحات با هم تصادم کرده اند ، قرار گرفته است. مقداری جابه جایی های سطحی نیز دارد. ناحیه حفره ای پراکنده شده زمین بر این دلالت دارد که حرکات صفحات سطحی یک فرآیند گسترده سیاره ای نبوده اند. در صورتی که بر روی زمین این چنین بوده است. تاریخ اولیه زهره (دیرتر از چهر میلیون سال قبل) بایستی از تاریخ زمین پیروی کرده باشد. زیرا دو سیاره ، چگالی ، جرم و اندازه های مشابهی دارند. حدس می زنیم که زهره در حدود 6/4 بیلیون سال قبل با سایر سیارات خاکی شکل گرفته باشد. لایه های داخلی زهره همان طور که برای زمین اتفاق افتاده است به سبب گرمای داخلی تشکیل شده اند.