<table align=left>
<tr>
<td>
عکس پیدا نشد
</td>
</tr>
</table>
سنگ های آتشفشان سنگهایی هستند که به صورت
ماگمای گداخته در سطح
زمین به سرعت سرد می شوند و به علت سرد شدن سریع دارای
شیشه می باشند و یا آن قدر ریز دانه اند که نمی توان مود آن هارا تعیین نمود.
انواع بافت سنگ های آتشفشانی :
پورفیریک:
بلورهای درشت
منوکریست در متن ریز بلور یا شیشه ای.
بافت اینترسرتال:
در بین
کانی های سنگ فضاهای خالی دیده می شود که این فضاها با شیشه یا محصول دگرسانی آن پر می شود.
بافت تراکیتی:
نوعی بافت پورفیریک با خمیره
میکرولیتی یا میکرولیتی –شیشه ای که در آن میکرولیت های
فلدسپار، حالت جریانی دارند.
بافت اسفرولیتی:
بافتی که در آن شیشه ای فلدسپاری و
سیلیسی به صورت شعاعی متبلور شده اند.
بافت شیشه ای:
قسمت اعظم سنگ از شیشه تشکیل شده و گاهی حالت جریانی دارد که بافت شیشه ای جریانی می گویند.
بافت دم چلچله ای:
بلورهای سنگ و شیشه به حالت دم پرستویی و حاصل سرد شدن یا تبلور سریع می باشند.
بافت اسپینیفکیس:
بافتی که در
سنگ های اولترامافیک خروجی ( گدازه کوماتی ایت ) دیده می شود. در این بافت
الیوین ها و
پیروکسن ها به صورت اسکلتی، داربستی یا زنجیره ای دیده می شوند.
<table align=left>
<tr>
<td>
عکس پیدا نشد
</td>
</tr>
</table>
انواع سنگ های آتشفشانی:
سنگ داسیتی – ریولیتی:
دارای
فنوکریست های
کوارتز همراه با اسکانی فلدسپار و پلاژیوکلاز در یک زمینه دانه ریز فلدسپار و کوارتز. این سنگ ها معادل آتشفشانی
سنگ های گرانیتی می باشند.
سنگ تراکیتی:
حجم اصلی این سنگ ها را فلدسپار به ویژه فلدسپات الکالن تشکیل می دهد که به صورت فنوکریست و خمیره سنگ یافت می شود.
سنگ آندزیت و بازالت:
فراوانترین سنگ های آتشفشانی که دارای کانی های رنگین زیادی است. مانند
تراکیت ها، فنوکرسیت کوارتز وجود ندارد ولی فنوکرسیت پلاژیوکلاز و کانی های رنگین زیاد است. در خمیره نوع سنگ فلدسپار
آلکالن وجود ندارد و خمیره عمدتا از پلاژیوکلاز و پیروکسن می باشد.
سنگ های فنولیتی، تفریتی و بازانیت:
تشخیص صحرایی این سنگ ها بسیار مشگل است، مگر اینکه سنگ دارای مقدار زیادی فنوکریست های فلدسپاتوئید مانند
لوسیت،
نفلین و
آنالیسم باشد. این سنگ ها در بازالت آلکالن و مناطق ریفت قاره ای وجود دارد.
سنگ لاتیت:
معادل آتشفشانی سنگ مونزونیتی که در مقایسه بازالت و آندزیت، دارای فلدسپار غنی از
پتاسیم می باشد.
سری ماگمایی:
آتشفشانی نیز شامل سری تولئیتی، کالکوآلکالن، آلکالن یا شولقرنیتی می باشد.
سری تولئیتی:
شامل بازالت تولئیتی، سنگ های حدواسط و اسیدی می باشد. سری
تولئیتی از نظر
سدیم و پتاسیم و دیگر عناصر آلکالن و همچنین عناصر خاکی نادر و
سیلیس غنی می باشد که در مناطق سازنده و در داخل صفحات و گاهی در مناطق در حال
فرورانش یافت می شوند.
<table align=left>
<tr>
<td>
عکس پیدا نشد
</td>
</tr>
</table>
سری کالکوالکالن:
یا سری هیپرستن که مانند سری تولئیتی غنی از سیلیس است و درصد Al2O3 آن بیش از 17% است و در مناطق فرورانش دیده می شود.
سری آلکالن:
فقیر از سیلیس، عناصر آلکالن،
عناصر خاکی نادر، مواد فرار،
ارتوپیروکسن و
پیژونیت و حاوی
الیوین پایدار و بدون حاشیه واکنشی و دارای
فلدسپاتوئید ( نفلین – آنالیسم، لوسیت ) می باشد و در داخل
صفحات قاره ای و
اقیانوسی دیده می شوند.
سری شوشونیتی:
دارای پتاسیم زیاد م نسبت 1= Kzo/ NazO می باشد و در مناطق در حال فرورانش فراوان است ولی مانند کالکوآلکالن نمی تواند شاخص خوبی برای این مناطق باشد، زیرا سری شوشونیتی در داخل صفحات قاره ای نیز دیده می شود.