تاریخچه ی:
زراره
نگارش: 1
زراره بن اعین بسیار والامقام و از شاگردان و حوارییون امام باقر و امام صادق علیه السلام است در نقل روایات بسیار دقیق است امام صادق علیه السلام در مورد او فرمود: اگر او نبود می گفتم روایات پدرم به زودی از بین می رود و به هنگامی که یونس بن عمار روایتی از امام باقر علیهالسلام را به نقل زراره خدمت امام صادق بیان کرد حضرت فرمود: آنچه را که زراره از امام باقر روایت نموده است برای ما جایز نیست رد نمائیم.
روزی امام صادق علیه السلام به او فرمود: ای زراره نام تو در نامهای اهل بهشت بی الف است.
گفت: بلی فدایت شوم اسم من عبدوبه است و به زراره ملقب شده ام و خودش می گفت: به هر حرفی که از امام صادق می شنوم ایمانم افزوده می شود.
از ابن ابی عمیرکه از بزرگان علمای اصحاب ائمه است نقل شده که گفت: زمانی به جمیل بن دراج که از بزرگان اصحاب است گفتم: چه زیباست مجلس تو.
گفت: آری ولی به خدا سوگند ما در نزد زراره مانند طفل مکتبی بودیم در نزد معلم خود.
باری زراره مردی درشت اندام و سفید رو بود به هنگامی که به نماز جمعه می رفت کلاهی بر سر داشت و اثر سجده بر پیشانیش زیبائی و جلال او را مضاعف می کرد دست بر عصا و راه می رفت و مردم به تماشای او می ایستادند کسی قدرت مباحثه با او را نداشت و در مناظره بر همه غلبه می نمود.
وفاتش حدود 2 ماه پس از شهادت امام صادق علیه السلام بود، روایات فراوانی در فضائلش نقل شده است و برخی روایات نیز در مذمت او واردشده ولی این روایات به جهت حفظ خون او بوده است که مورد تجاوز حاکمان ستمکار عباسی واقع نشود و امام صادق علیه السلام در پیامی به او همین مطلب را فرمود: که ترا برای حفظ جانت مذمت می کنم - همان گونه که حضرت خضر کشتی محرومان را سوراخ و معیوب نمود تا پادشاهی که در حال جمع آوری و غصب کشتیهای مردم بود از آن کشتی صرفنظر کند.
منابع:
تحف الاحباب شماره 213 تا 159 از تنفیح المقال، جامع الرواه.