رقص کیهانی
اطلاعات اولیه :
کهکشانها ، تنهایی را دوست ندارند و به نظر می رسد که مایلند به گرد هم آیند. بهترین جا برای یک کهکشان ، همسایگی با کهکشان دیگر است. به این ترتیب است که کهکشانها در ساختمان و چارچوبی هر چه بزرگتر ، به مجتمع‌ها تبدیل می شوند. کهکشان ما خود جزیی از یک مجموعه محلی است یعنی مجموعه کهکشانهایی که قدرت جاذبه ، آنها را گرد هم آورده است و علاوه بر راه شیری ما ، کهکشان آندرومد و حدود پانزده تایی کهکشان کوتوله از جمله اقمار کهکشان خود ما و ابرهای بزرگ و کوچک ماژلان را که همگی بر پهنای ده میلیون سال نوری گسترده شده اند، شامل می شود. و این گسترش همچنان ادامه پیدا می کند.
علت رقص کیهانی :
نیروی جاذبه به صورتی عمل می کند که کهکشانها ، در این مجموعه‌ها ، به سوی یکدیگر می گروند و بطرف یکدیگر می افتند و این حرکتهای سقوطی بر جنبش گسترشی خود کهکشانها افزوده میشود. در واقع کره زمین نیز در این رقص حیرت انگیز کیهانی شرکت دارد. به این ترتیب که کره خاکی ما نخست مارا با سرعتی معادل سی کیلومتر در ثانیه در سفر سالیانه‌اش بر گرد خورشید به فضا می برد، و خورشید به نوبت خود زمین را در گردش خویش بر اطراف مرکز راه شیری با سرعت دویست و سی کیلومتر در ثانیه با خود می برد، راه شیری با سرعت نود کیلومتر در ثانیه به سوی رفیق همراه خود آندرومد می افتد و این امر همچنان ادامه پیدا می کند تا جاییکه به ابر انبوه‌های ییدرو قنطوره می رسیم. از مشاهدات رصدخانه‌ای چنین بر می آید که این رقص بزرگ کیهانی به همین جا محدود نمی‌شود و ابر انبوه‌های با کره ، و ابر انبوه‌های ییدرو قنطوره خود به سوی مجموعه عظیم دیگری از کهکشانها سقوط می کنند که ستاره شناسان ، به دلیل نداشتن اطلاعات کافی اضافی ، آن را فعلا جذب کننده بزرگ یا جذاب کبیر نام گذاشته اند.