تاریخچه ی:
رابطه انسان و خدا
رابطه انسان شناسی و خداشناسی هم در __معرفت حصولی__ نسبت به انسان و خدا مطرح است و هم __شناخت حضوری__ نسبت به خدا و انسان را دربرمی گیرد.
به بیان دیگر شناخت حضوری انسان عامل یا راهی برای شکوفا و آگاهانه شدن معرفت حضوری و دستیابی به معرفت حضوری آگاهانه نسبت به خدا می شود و شناخت حصولی نسبت به انسان نیز طریقی برای شناخت حصولی نسبت به خداوند متعال و صفات والای اوست که اولی با عبادت و تزکیه نفس و سلوک عرفانی و دومی با تأمل و تدبر در اسرار و حکمتهایی که در وجود انسان به ودیعه نهاده شده فراهم می آید.
__سعادت حقیقی انسان (هدف بعثت انبیای الهی) دستیابی به معرفت حضوری آگاهانه نسبت به خداوند از طریق عبادت مخلصانه پروردگار است__.
دستیابی به چنین معرفتی بدون حصول مقدمات علمی آن یعنی شناخت حصولی نسبت به آن حقیقت و پی بردن به عظمت آن و اعتقاد به امکان دستیابی عملی به آن برای نوع انسانها میسور نیست و بررسی انسان شناسی گام نخست در مسیر رسیدن به آن معرفت حضوری است. قرآن مجید در زمینه رابطه شناخت حصولی انسان با شناخت حصولی نسبته به خداوند می فرماید : «وفی الارض آیات للموقنین و فی انفسکم افلا تبصرون» و در زمین نشانه هایی برای اهل یقین وجود دارد و در وجود شما نشانه هایی است ، آیا نمی بینید ؟. در آیه ای دیگر می فرماید : «سنریهم آیاتنا فی الافاق و فی انفسهم حتی تبیین لهم انه الحق» به زودی نشانه های خود را در اطراف جهان و در وجود خودشان به آنان نشان می دهیم تا حقانیت خداوند برایشان آشکار شود .
کتاب: انسان شناسی
نویسنده: محمود رجبی
صفحه:
(( دعا راهی از دل به خدا ))
((شرایط دعا ))
((قرب الهی و حقیقت آن ))
((راه دستیابی به قرب الهی ))
((خوف خدا ))