پیامبر خدا در روایت بلندی، پس از آنکه مقام و منزلت ((حضرت فاطمه زهرا علیهاسلام |فاطمه سلام الله علیها)) را در قیامت برای او تبیین و توصیف کرد، به دخترش فرمود:
در روز قیامت، هنگامی که بر جایگاه بلند خود قرار گرفتی جبرئیل نزد تو می آید و می گوید:«ای فاطمه، حاجت خود را بگو.»
تو می‌گویی:« پروردگارا، ((حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام |حسن)) و ((حضرت امام حسین علیه السلام |حسین)) را به من نشان بده.»
پس حسن و حسین نزد تو می آیند. رگ های گردن حسین به خون آغشته است و تو می‌گویی:« پروردگارا در این روز، حقم را از کسانی که به من ظلم کرده اند بگیر.»
در این هنگام پروردگار غضب می کند و با غضب او، جهنم و همه ملائکه غضب می کنند. جهنم زبانه ای می کشد، لهیبی از آتش از او خارج می شود و قاتلان حسین علیه السلام و بسیاری از نسل آنان را برمی‌چیند.
نسل آنها می‌گویند:«پروردگارا، ما در کشتن حسین دست نداشتیم.»
اما خداوند به خازن جهنم امر می‌کند:« آنان را از همه طرف به آتش بسوزان و در درک اسفل بیفکن، زیرا آنها در دشمنی با دوستان حسین، از پدرانشان که با حسین جنگیدند و او را کشتند، محکم‌تر و کینه‌جو تر بودند.»

منابع:
بحار الانوار، ج 43، ص 226، حدیث 13.

مراجعه شود به:
((خون خواهی از قاتلان حضرت))
((جایگاه ویژه در قیامت))
((خسران دشمنان و نفرین خدا))