تاریخچه ی:
خوشه بندی کهکشان
!ید کلی
در سلسله مراتب نظام ساختمانی جهان ، کهکشانها ، خود واحدهایی در سیستم های عالی تر هستند. کهکشانهای منفرد ، کمیابند و در عوض ، آنچه فراوان است کهکشانهای چند تایی و دسته های کهکشانها با تعداد کمی عضو (از مرتبه 10<sup>1</sup>) و اندازه ای تا 3moc است. در شعاع 16mpc از l ، 55 گروه کهکشان وجود دارد ولی تعداد بسیار کمی از کهکشان های منفرد وجود دارد که آنهارا نمی توان به گروه یا دسته خاصی نسبت داد. برخی از گروهها (بیشتر آنهایی که شامل کهکشانهای بیضوی هستند) در یک هاله تابان با اندازه هایی تا حد 1.3mpc ، مستقر شده اند.
!تعریف خوشه های کهکشان
خوشه های کهکشانها سیستم های بزرگتر و وزینتری از گروههای کهکشانها هستند که قطر آنها ، از 2 تا 5mpc متغیر است. تعداد اعضا د رخوشه کهکشانهای فقیر ، می تواند کم (حدود 10<sup>2</sup>) و در یک خوشه غنی تا (10<sup>3</sup>) باشد. برخی از خوشه ها ، منظم هستند و با رفتن به سمت مرکز خوشه ، تعداد کهکشانها ، افزایش پیدا می کنند. در این قبیل خوشه ها ، اکثریت با کهکشانهای بیضوی است. از طرف دیگر ، خوشه های نامنظم دارای هیچ تمرکز نشاندار و مشخصی از کهکشانها نیستند و در آنها اکثریت با کهکشانهای مارپیچی و نامنظم است.
!کاربرد خوشه های کهکشانها
خوشه های کهکشانها ، غالبا به عنوان واحدهای اساسی در ساختمان بزرگ مقیاس جهان در نظر گرفته می شوند و تشخیص آنها از فواصل زیاد ؛ ساده است. از این رو برای ساختن رابطه سرعت -..... مورد استفاده قرار می گیرند. این رابطه از روی مشاهدات به دست آمده و دلیل ملموس بر انبساط جهان عرضه می کند.
!ابر خوشه ها
بزرگترین سیستم کهکشانی که تا کنون شناخته شده ، نزدیک به 10<sup>5</sup> عضو دارد و بسته به مقیاس فاصله مورد پذیرش ، اندازه ای بین 30 تا 60mpc دارد. چنین سیستمهایی ، خوشه های خوشه ها ، ابر خوشه ها یا ابری از کهکشانها ، خوانده می شوند.ابر خوشه محلی نیز چنین اندازه ای دارد. مرکزش در درون یا نزدیکی خوشه سنبله قرار دارد و از روی چرخش آن جرم کلی 10<sup>5</sup>M برای آن بدست آمده است. کهکشان ها در حاشیه ابر خوشه محلی ، یعنی نزدیک لبه جنوبی آن واقع شده است.
!مشخصات خوشه های کهکشانها
بسیاری از گروهها و خوشه های کهکشانها ، سیستم های ناپایداری هستند. سرعت نسبی کهکشانها در خوشه یا گروه (و بنابراین انرژی جنبشی کل آنها) غالبا بیش از حد بالاست. از این رو ، جرمهای مشاهده شده (و انرژی پتانسیل خاص از آن ) کوچکتر از آن است.
در رشته های کهکشانها، یعنی در گروه هایی که کهکشانها به دنبال هم قرار دارند ، ناپایداری آشکاری باید وجود داشته باشد. اگر یک عضو رشته نسبت به سایر اعضا ، دارای سرعت چند هزار کیلومتر بر ثانیه باشد باید از رشته فرار کند. یک چنین کهکشان پر سرعتی باید از هسته یک عضو بسیار فعال رشته ، بیرون رانده باشد.-
