در توقفگاه « زُباله » بود که خبر شهادت
عبدالله بن یقطر به
امام حسین علیه السلام رسید. امام به اصحابش فرمود:« خبر ناگوار و جانسوزی به ما رسیده است و آن شهادت
مسلم بن عقیل و
هانی بن عروه و عبدالله بن یقطر است. شیعیان ما دست از یاری ما کشیده‌اند. بنابراین هر کس می‌خواهد برگردد، بر او ملامتی نیست و عهدی از ما بر او نیست.»
این جا بود که همراهان بی وفای امام علیه السلام از گرد او پراکنده شدند و از راست و چپ، راه بیابان را گرفتند و رفتند و فقط کسانی که از مدینه همراه امام علیه السلام بودند و عده‌ی کمی از مردانی که در راه به او ملحق شده بودند، باقی ماندند.
گروهی از اعراب می‌پنداشتند که امام عازم شهری است که مردم آن شهر تحت فرمان اویند؛ و امام می‌خواست همراهانش آگاهانه در این مسیر گام بردارند و بدانند که سرانجام راهی که در آن گام بر می‌دارند چیست.
منابع:
مراجعه شود به:
