در زمان حکومت عمر بن خَطّاب دزدی را نزد او آوردند و به دستورش انگشتان دست راست او را قطع کردند. پس از مدتی، بار دیگر همان دزد را آوردند. عمر این بار دستور داد انگشتان پایش (پای چپ) را بریدند. وقتی بار سوم، همان دزد را به جرم دزدی آوردند، عمر تصمیم گرفت انگشتان دست دیگر او را قطع کند.
وقتی خبر به حضرت علی علیه السلام رسید، به عمر فرمود:« این کار را نکن. تو دست و پایش را بریده‌ای. بار سّوم باید او را به زندان بیافکنی.»

منابع:

• بحارالانوار، ج40، ص 228، حدیث 9 ------ مناقب

مراجعه شود به:

• قضاوت واقعی با دعای پیامبر

در زمان حکومت عمر بن خَطّاب دزدی را نزد او آوردند و به دستورش انگشتان دست راست او را قطع کردند. پس از مدتی، بار دیگر همان دزد را آوردند. عمر این بار دستور داد انگشتان پایش (پای چپ) را بریدند. وقتی بار سوم، همان دزد را به جرم دزدی آوردند، عمر تصمیم گرفت انگشتان دست دیگر او را قطع کند.
وقتی خبر به حضرت علی علیه السلام رسید، به عمر فرمود:« این کار را نکن. تو دست و پایش را بریده‌ای. بار سّوم باید او را به زندان بیافکنی.»

بحارالانوار، ج40، ص 228، حدیث 9 ------ مناقب

مراجعه شود به:
قضاوت واقعی با دعای پیامبر