ابن عباس نقل می کند که روزی پیامبر خدا نشسته بود وعلی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) نزد او بودند پس حضرت فرمود: خداوندا، تو می دانی که اینان اهل بیت من هستند و گرامی ترین مردم نزد من. پس کسی که آنان دوست دارد، دوست بدار و با دشمنانشان دشمنی کن و برای کسی که
ولایت آنان را دارد، ولی باش و با کسانی که با آن دشمنی می کند، دشمنی کن وکسی را که آنان را یاری کند، یاری کن و آنان را پاک از هر پلیدی و معصوم از هر گناه قرار ده و به روح قدس خودت آنان را تایید کن.
منابع: بحار الانوار، ج 37، ص 84، حدیث 52 - بشارت المصطفی، ص، 218.
پیامبر گرامی در ضمن روایتی فرمودند: خداوندا، تورا گواه میگیرم که هرکس با اهل بیت من« علی، فاطمه ،حسن، حسین (علیهم السلام)» در صلح است، من با او در صلح هستم وبا هر کس که با آنان در جنگ است من در جنگ هستم و هر کس آنان را دوست بدارد، او را دوست دارم و با هر کس که با آنان کینه ورزد، کینه می ورزم و با هر کس که با آنان دشمنی کند دشمنی میکنم و با هر کس که با آن دوستی کند، با او دوست هستم چرا که آنان از منند و من از آنان هستم.
منابع: بحار الانوار، ج 37، ص 47، حدیث 23- معانی الاخبار، ص 55 و 56.
مراجعه شود به:
اتحاد پیامبر با اهل بیت
از مناقب علی و فاطمه علیهما السلام
توصیه پیامبر به دوستی حضرت
درخواست پیامبر از خدا
عترت پیامبر
امر پیامبر به دوستی امام حسین علیه السلام
اتحاد حقیقی با پیامبر
محبت آن حضرت و اجابت خدا
جایگاه امام حسین علیه السلام در قلب پیامبر - ص