تاریخچه ی:
حضرت یوشع بن نون علیه السلام
حضرت یوشع بن نون (ع)، از انبیای ((بنی اسرائیل|بنی اسرائیل)) و جانشین ((حضرت موسی علیه السلام|حضرت موسی علیه السلام)) بود که پس از او به مقام نبوت نایل شد. یوشع از فرزندان ((افرائیم بن یوسف)) است که پس از موسی علیه السلام مدت سی سال زنده بود و کار بنی اسرائیل را سامان بخشید و به پیشوایی او بنی اسرائیل به جنگ ((عمالقه)) رفتند و شهر ((اریحا)) و سرزمین ((فلسطین)) را فتح کردند.
در قرآن مجید نام یوشع ذکر نشده است ولی مفسران و محققان، در تفسیر آیه های 12 و 23 ((سوره مائده)) و آیه 60 ((سوره کهف)) به داستان زندگی او پرداخته و این آیات را منطبق بر یوشع دانسته اند.
در تفسیر آیه 12 سوره مائده . . . و بعثنا منهم اثنی عشر نقیباً،. . . و از میان آنان دوازده سالار بر گمشاتم. آورده اند که موسی علیه السلام به فرمان خداوند دوازده سالار و نقیب از میان ((اسباط دوازده گانه)) بنی اسرائیل برگزید تا از اخبار سرزمین ((شام «سوریه»|شام)) یا سرزمین مقدس و مردم ستمگر آن پرس و جو کنند.
موسی علیه السلام آن دوازده تن را به آن سامان اعزام کرد. یوشع بن نون از زمره آن دوازده نقیب بود که سرانجام فتح آن سامان نیز به دست وی صورت پذیرفت.
همچنین در تفسیر آیه 60 سوره کهف و در داستان موسی و ((خضر))، یوشع بن نون را یکی از دو مصاحب موسی علیه السلام دانسته اند.
عمر یوشع بن نون را یکصد و بیست سال و محل دفن وی را ((کوه افرائیم)) ثبت کرده اند.
منابع:
تاریخ انبیاء، رسولی محلاتی، ج 2، ص 181؛
اعلام قرآن خزائلی، ص 712،
دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج2، ص 2380،