شیث بن آدم علیه‌السلام، نام دیگر او هبة الله است. وی وصّی و جانشین
حضرت آدم بود.
در روایتی از
امام محمد باقر علیه السلام آمده است: آدم علیه السلام در مرگ و کشته شدن
هابیل، بسیار گریست و به درگاه خداوند شکوه کرد و حال خود را باز گفت. خداوند سبحان به او وعده پسری داد تا عوض هابیل گردد.
پس خداوند به او فرزندی عطا کرد، آدم علیه السلام او را « شیث » نهاد. به آدم وحی کرد که این پسر بخششی است از ناحیه پروردگارت، پس نام او را « هبة الله » بگذار، و آدم علیه السلام نیز چنین کرد.
به هنگام وفات آدم علیه السلام وی مأمور شد تا شیث را به عنوان جانشین و وصّی خود معرفی نماید.
آدم علیه السلام نیز تمامی فرزندان خود را جمع نمود و شیث را به جانشینی خود منصوب نمود، و اسماء وصیت نامه خود را در صندوقی نهاد و به وی سپرد.
در روایات آمده که آدم علیه السلام به شیث سفارش کرد که علم و مقام وصیت خود را از
قابیل پنهان دارد که مبادا به وی نیز حسد ورزد و همانند هابیل او را به قتل رساند. از این جهت شیث پیوسته در حال خوف و تقیه به سر می برد.
خداوند تعالی شیث را به پیامبری برگزید و پنجاه صحیفه بر وی نازل کرد تا به وسیله آنها مردم زمان خود را که همگی از نوه ها و نوادگان آدم ابوالبشر علیه السلام بودند را به توحید و یکانگی خداوند دعوت نماید.
می گویند حضرت شیث علیه السلام نهصد و دوازده سال زندگی کرد و محل تبلیغ وی
مکه معظمه بود و مطالب صحیفه ها که دلایل خداشناسی، فرایض و احکام و سنن و
حدود الهی بود برای فرزندان آدم می خواند.
وی سرانجام در سن نهصد و دوازده سالگی در مکه درگذشت و در غار
ابو قبیس به خاک سپرده شد.
منابع:
حیوه القلوب، علامه مجلسی، ج 1، ص 76؛
قصص الانبیاء؛ طبری، 74؛
قصص الانبیاء جزایری، ص 54؛
تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 8؛
مروج الذهب، ج 1، ص 48؛
