تاریخچه ی:
حضرت آدم علیه السلام
حضرت آدم علیه السلام، طبق فرموده ((قرآن کریم)) و ((انجیل|کتاب مقدس)) نخستین انسانی است که خداوند آفریده است. آدم به القاب و صفات گوناگون خوانده شده است: ابوالبشر، خلیفة الله، صفی الله و ...
در قرآن آیات مختلفی در مورد خلقت آدم آمده است. یک جا فرموده او از گل چسبناک آفریده شده، در جای دیگر فرموده: از لجن بویناک، و نیز فرموده: از صلصال (خاک خشکیده).
از این آیات نتیجه میشود که آدم در آغاز خاک بوده، سپس با آب آمیخته شده، به صورت گل در آمده، بعد به صورت گل بدبو و لجن و سپس حالت چسبندگی پیدا کرده و بعداً به صورت خشکیده در آمده، و آنگاه روح در آن دمیده شده است.
به هنگام خلقت آدم، بین خداوند و فرشتگان گفتگویی رخ داد. فرشتگان پرسیدند:«آیا کسی (یا کسانی) را که اهل فساد و خونریزی هستند میآفرینی؟»
و خداوند فرمود:«من به حقیقتی آگاهم که شما نیستید.»
پس از خلقت و آفرینش آدم، خداوند به ملائکه دستور داد که برای بزرگداشت مقام انسان به آدم سجده کنند. بر این فرمان که جنبه آزمایش الهی نیز داشت، همه فرشتگان گردن نهادند و بر آدم سجده کردند. ((ابلیس|ابلیس)) هم مورد خطاب این دستور الهی بود، اما از روی تکبر، به فرمان خدا گردن ننهاد و بر آدم سجده نکرد، و به هین علت مورد غضب خداوند قرار گرفت و از درگاه الهی رانده شد.
آدم و همسرش، ((حواء))، به شادکامی در ((بهشت)) اقامت داشتند و تنها از خوردن میوه یک درخت بازداشته شده بودند، ولی شیطان به دلیل رشک و کینهای که از آنها در دل داشت، آدم و همسرش را به خوردن از آن میوه وا داشت. آنان با خوردن میوه ممنوع از بهشت رانده شدند و به زمین هبوط نمودند. اما سرانجام آدم توبه کرد و خداوند توبه او را پذیرفت.
منابع :
قرآن، تفسیر نمونه ج23، اعلام قرآن، خزائلی، دایره المعارف بزرگ اسلامی ج 1، مروج الذهب ج3 ص 38، قصص الانبیاء، رسولی محلاتی، تاریخ یعقوبی ج1 ص5