| حضرت به ما فرمود: « آیا مسائلی بهتر و نیکوتر از مسائل حبابه شنیده بودید؟!» | | حضرت به ما فرمود: « آیا مسائلی بهتر و نیکوتر از مسائل حبابه شنیده بودید؟!» |
- | سپس حبابه گریست. حضرت فرمود: « چرا گریه می کنی؟» عرض کرد: « ای فرزند رسول خدا! دردی گرفته ام که می گویند از دردهای خبیث است. (دردی که باطن بدی دارد مانند سرطان یا عارضه های ریوی) و اقوام و نزدیکان من میگویند اگر صاحب تو یعنی امام تو واجب الطاعه بود، دعا می کرد و خوب می شدی. به خدا قسم من از این درد، نه تنها ناراحت نیستم، بلکه خوشحالم و می دانم این درد برای امتحان من و کفاره گناهانم است». |
+ | سپس حبابه گریست. حضرت فرمود: « چرا گریه می کنی؟ » عرض کرد: « ای فرزند رسول خدا! دردی گرفته ام که می گویند از دردهای خبیث است. (دردی که باطن بدی دارد مانند سرطان یا عارضه های ریوی) و اقوام و نزدیکان من میگویند اگر صاحب تو یعنی امام تو واجب الطاعه بود، دعا می کرد و خوب می شدی. به خدا قسم من از این درد، نه تنها ناراحت نیستم، بلکه خوشحالم و می دانم این درد برای امتحان من و کفاره گناهانم است ». |
- | حضرت صادق علیه السلام فرمودند: « ای حبابه! آیا می گویند در تو همان درد خبیث است؟» حبابه گفت: « بله ای فرزند رسول خدا!» داود رقی میگوید: « امام صادق علیه السلام لبهای خود را به دعایی حرکت دادند که ما نمی دانستیم چه دعایی است». سپس فرمودند: « ای حبابهّ! برو نزد زنها تا تو را معاینه کنند. حبابه نزد آنها رفت و لباسش را کنار زد. دیدند در بدن و سینه اش اثری از آن درد نیست. |
+ | حضرت صادق علیه السلام فرمودند: « ای حبابه! آیا می گویند در تو همان درد خبیث است؟ » حبابه گفت: « بله ای فرزند رسول خدا!» داود رقی میگوید: « امام صادق علیه السلام لبهای خود را به دعایی حرکت دادند که ما نمی دانستیم چه دعایی است ». سپس فرمودند: « ای حبابهّ! برو نزد زنها تا تو را معاینه کنند. حبابه نزد آنها رفت و لباسش را کنار زد. دیدند در بدن و سینه اش اثری از آن درد نیست. |