- | در ((جنگ صفین)) بعد از این که لشگریان ((معاویه|معاویه)) قرآنها را بر سر نیزه کردند و لشگریان علی علیه السلام فریب خوردند ن قدر فشار به علی علیه السلام آورد ک رت مجبور شد مالک اشتر را از نهم سپاه دشمن منصرف سازد.
در این باره می فرماید: به خدا سوگند، اگر ند ر ایک ه م حسن و حسین کته ون و نسل ر ریه و ا ام ع گرد بر راه خود پافشاری نمود و تسلیم حکمیت نمی شدم، ین بر آنچه وم اراده کرده بودن صبر نمودم.
|
+ | در ((جنگ صفین)) بعد از این که لشگریان ((معاویه|معاویه)) قرآن ها را بر سر نیزه کردند و لشگریان ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|علی علیه السلام)) فریب خوردند علی علیه السلام آنقدر مورد شر ر گرفت که مجبور شد ((مالک اشتر)) را از ک سپاه دشمن منصرف سازد. و مم در این باره فرمد:« به خدا سوگند، اگر طر کشتشدن ((ضر اا ن می ی الم|حسن)) و ((حضرت امام حسین لیه لسلام|حسین)) و نبودی نسل ((حضر حد مفی لی اله لیه و له|رسول خدا)) ر ا وم لشگرینم نبود، بر راه خود پافشاری میکرد و تسلیم حکمیت نمیشدم. نه ه همین یل ود که بر آنچه شکر اراده کرده بود صبر کردم.» |
| منابع: بحار الانوار، ج 38، ص 182. | | منابع: بحار الانوار، ج 38، ص 182. |