در بینش صحیح اسلامی اساس تمام فضائل و کمالات به « توحید » حضرت حق بر می گردد و در پرتو آنان حاصل می شود اگر انسان بتواند خدا پرست و خدا باور باشد، این توان را پیدا خواهد کرد که در همه ابعاد وجودی به کمال برسد، غیر خدا را ببیند، به دیگران تکیه نداشته باشد از دیگری چیزی نخواهد در مصائب و ناملایمات صبر پیشه کند، به مطاع دنیا دل نبندد و. . . .
حضرت علی بن الحسین علیه اسلام که مظهر « توحید » بودند، این ام الفضائل را در عملکرد اجتماعی خود به منصه ظهور رسانیده و جامعه انسانی را از عطر جان افزای آن معطر ساخته بودند.
گرچه همه اعمال بر خواسته از « توحید » آن امام عزیز بوده است ولی در اینجا به یک قضیه که تبلور توحید ایشان می باشد اشاره می کنیم که در خلال آن ثمره این توحید و بدنبالش « توکل » نیز بازگو گردیده است.
به «
زهری » گفته شد: زاهد ترین مردم در دنیا کیست ؟
گفت : علی بن الحسین علیه اسلام چرا که در زمانیکه بین ایشان و محمد حنفیه در مورد صدقات
حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام منازعه ای بود به حضرت گفته شد اگر به نزد ولید بن عبدالملک بروی حتماً تو را شرّ زبان او نجات خواهد داد و این در حالی بود که میل « ولید » بر علیه حضرت و به سوی «
محمد بن حنفیه » بود چرا که بین او محمد رفاقت و دوستی و این پیشنهاد به حضرا در زمانی ارائه شد که آن حضرت و ولید هر دو در مکه بودند.
حضرت فرمود: وای بر تو آیا در حرم خدا از غیر خدا چیز بخواهم! من از اینکه دنیا را از خداوند خالق آن بخواهم ابا دارم حال چگونه آن را از مخاوقی مثل خودم طلب کنم ؟
زهری می گوید: لاجرم خداوند عزّوجل هیبت حضرت را در دل ولید انداخت و به نفع او بر علیه محمّد بن حنفیه حکم کرد.
قضیه ای دیگر تحت عنوان
توحید عینی حضرت سجاد علیه السلام و تسلیم بودن در مقابل تقدیر الهی در بعد فردی حضرت بیان گردیده است.
منابع:
بحارالانوار، ج 46، ص 63، حدیث 20 به نقل از علل الشرایع
مراجعه شود به:
فضائل اخلاقی و کمالات امام سجاد علیه السلام
