آینه
تلسکوپ بازتابی باید به شکل یک سهمیوار باشد تا کجنمایی کروی از بین برود. در 1931
برنارد اشمیت سیستمی مرکب از عدسی و آینه اختراع کرد که در آن از آینه کروی که ساختن آن آسان است استفاده می شود. انحراف شکل کروی از سهمیوار توسط
عدسی نازکی که تیغه تصحیح کننده نام دارد و در مرکز انحنای آینه جای می گیرد تصحیح می شود.
اندازه تلسکوپ اشمیت را قطر تیغه تصحیح کننده مشخص می کند که معمولاً
گشودگی شیئ است. بنابر این قطر عدسی تصحیح کننده تلسکوپ اشمیت 122 سانتیمتری
رصد خانه مونت پالومار، 122 سانتیمتر و قطر شیئ آن 183 سانتیمتر است. شعاع انحنای آینه 10/6 متر است.
فاصله کانونی شعاع انحنا یعنی 05/3 متر =
و نسبت کانونی بسیار کوچک و برابر 7/1 =
است.
گوشزد: تلسکوپهایی که نسبت کانونی آنها کمتر از 8 است،
اختر نگار نامیده می شود. این تلسکوپها بیشتر برای عکسبرداری از نواحی وسیعی از آسمان (مثلاً 10*10 درجه ) که شامل چندین هزار
ستاره است به کار می رود.
صفحه عکاسی باید خم شود تا بر انحنای صفحه کانونی منطبق گردد و به این ترتیب تصویری بسیار خوب از تمامی میدان دید به دست می آید.
تلسکوپ ماکسوتف-باورز
در این تلسکوپ نیز مانند تلسکوپ اشمیت از
آینه کروی استفاده می شود که ساختن آن آسان است.
واگرایی لازم برای آنکه شعاعها به درستی کانونی شوند با استفاده از عدسی ضخیمی به نام
عدسی هلالی که سطوح آن کروی است حاصل می شود ساختن سطوح کروی بسیار ساده تر از ساختن سطح پیچیده تیغه تصحیح کننده تلسکوپ اشمیت است. در اینجا صفحه کانونی تخت است.