در ادیان الهی، احکام براساس واقعیّات جهان هستی مقرر شده است، نه براساس عادتها و سلیقه های شخصی یا قومی. یکی از مهمترین احکام دین اسلام، احکام ازدواج است که در سطح وسیعی در آیات و روایات از ابعاد مختلف مطرح گردیده و شاخصه های فراوانی برایش مشخص گردیده است.

یکی از مهمترین مسائل باب ازدواج، ازدواج مجدّد است، هرگز نباید زنی بی شوهر بماند یا مردی بدون همسر پس از مرگ همسر نیز نباید بیش از چهار ماه و ده روز عده وفات نگه داشتن خود را در تنگنای بی همسری زندانی سازد و همچنین مردان پس از مرگ همسران خود باید ازدواج کنند. مرد و زن بی همسر در جامعه از آشفتگی روحی و جنسی برخوردارند و خود و دیگران را به تلاطم میاندازند.

بطور طبیعی در ازدواج مجدد، اسلام به هر مرد اجازه داده است تا چهار همسر اختیار کند، البته شرط اصلی ،عدالت است نه تساوی. باید بین همسران خود عادلانه رفتار کند یعنی حق هر یک را در حد شئونات و امکانات خودش ادا نماید و به کسی از آنها اجحاف نکند.
که صد البته فرهنگِ چند زن داشتن، خود، فرهنگی است ظریف و حساس و آموختنی و لازم.

از طرف دیگر با روحیه تقابل و تنگ نظری و انحصار طلبی که در بعضی زنان توسط شیطان در این میدان تقویت می شود، سخت برخورد نموده، آنان را دعوت به همکاری و جهاد اکبر فرموده است. همیشه هر خانمی که به اصطلاح هَوو بر سرش آمده و همسرش عیال دیگر گرفته باید به هنگام قضاوت، خود را بجای آن زن دیگر بگذارد و ببیند اگر خودش بی همسر شده بود و مردی با وی ازدواج میکرد، باز هم ناراحتی همسر اول را صحیح میدانست یا صرفاً یک احساس خشک و بی منطق تلقّی می نمود.

مراجعه شود به:
((ازدواج پیش از اسلام))