معاویه برای امیر المؤمنین علیه السلام نامه ای به این مضمون نوشت:
ای ابوالحسن، من فضائل بسیاری دارم پدرم در
جاهلیت ریاست داشته است، خودم در اسلام به پادشاهی رسیدم، رسول خدا داماد ماست (خواهر معاویه و دختر ابوسفیان به نام
ام حبیبه از همسران رسول خداست و چون همسران رسول خدا مادران مؤمنان به شمار می آیند برادران همسران رسول خدا نیز دائی مؤمنان حساب می شوند.) و من دائی مؤمنان هستم و نیز نویسنده وحی هستم.
امیر المؤمنین علیه السلام نامه معاویه را که خواند فرمود:
آیاپسر خورنده جگرها به فضایل خودش بر من افتخار می کند (هند مادر معاویه و همسر ابوسفیان در
جنگ احد ، جگر
حمزه عموی رسول الله را که
وحشی غلام هند در آورده بود به دندان گرفت که گاز بگیرد از آن تاریخ به هند لقب جگرخوار دادند و معاویه که فرزند هند است به پسر زن جگرخوار مشهور است)
اٌنگاه حضرت به یکی از خدمتکاران فرمود که چنین بنویسید و اشعاری را این چنین سرودند:
محمد، پیامبر خدا، برادر من و هر دو از یک ریشه و بن هستیم
و حمزه سیدالشهداء، عموی من است
و جعفر که با فرشتگان هم پرواز است، پسر مادر من است.
و دختر محمد، مایه آرامش و همسر من است که گوشت او به خون و گوشتم آمیخته است.
و دو
سبط (حسن و حسین علیهما السلام) احمد، دو فرزندان من از فاطمه هستند
کیست از شما که همچون من بهره ای این چنین داشته باشد،
پیش از همه شما در اوان بلوغ اسلام آوردم، و رسول خدا در
غدیرخم ولایت مرا بر شما واجب فرمود.
معاویه پاسخ نامه حضرت را که خواند به خدمتکارش گفت: آن را پاره کن تا شامیان آن را نخوانند و متمایل به علی بن ابی طالب نشوند.
بحارالانوار، ج38، ص 238 ،حدیث 39 -------- روضه الواعظین
