تاریخچه ی:
بیعت رضوان
آخرین نمایندهای که پیامبر پس از استقرار در منطقهی ((حدیبیه)) برای مذاکره با ((قریش)) اعزام کرد، ((عثمان بن عفان ))بود. پس از آنکه عثمان وارد ((مکه)) شد و پیام رسول خدا را رساند، قریش از خروج او از مکه جلوگیری کرد و چون مدتی گذشت و عثمان نیامد، اصحاب پیامبر به شدت نگران شدند و شایعه کشته شدن عثمان قوت گرفت.
پیامبر به یارانش فرمود:« از اینجا نمیروم تا کار را یکسره کنم.» و تصمیم گرفت بیعت خود را با مسلمانان تجدید کند.
آنگاه زیر سایه درختی نشست و تمام یاران او دست وی را به عنوان بیعت و پیمان وفاداری فشردند و قسم یاد کردند که تا آخرین نفس از اسلام دفاع کنند. این همان بیعت رضوان است که خداوند در قرآن کریم سوره فتح آیه 18 می فرماید:
« همانا خداوند از مومنانی که زیر درخت با تو پیمان میبستند، خشنود شد و از وفاداری و خلوص آنها آگاه گردید. به همین جهت برای آنان آرامش روحی فرو فرستاد و به عنوان پاداش، پیروزی نزدیکای بر آنان ارزانی داشت.»
مراجعه شود به:
((غزوه حدیبیه))