تاریخچه ی:
بدگمانی
یکی از رذائل اخلاقی« سوءظن» یا« بدگمانی» است، به همین جهت قرآن کریم در سوره مبارکه حجرات آیه دوازده می فرماید: __یا ایهاالذین آمنوا اجتنبوا کثیراً من الظن ان بعض الظن اثم__ (ای مؤمنان از بسیاری از گمانها بپرهیزید که برخی گمانها گناه است) و مراد از گمان منفی که گناه است همان بدگمانی است که ریشه برخی گناهان دیگر همچون تهمت و غیبت و نمانی و بددهانی و استهزاء و حق کشی و. . . می .شود.
اگر کسی در طول زندگی خود موارد و حوادث تلخی را که بر اثر« سوءظن» به بار آمده یادداشت کند, اعم از دیده ها و شنیده ها و خوانده ها، خود کتاب قطور و قابل عبرتی خواهد شد.
یکی از ریشه های کفر و الحاد و نفاق و استکبار در برابر حق« بدگمانی» است و شیاطین و طاغوتها مردم را با ایجاد بدگمانی نسبت به ((تعداد پیامبران الهی|انبیاء علیهم السلام)) از راه خدا جدا می نمودند.
برای دریافت آثار سوء« بدگمانی» و راه علاج آن به کتب اخلاقی مخصوصاً معراج السعاده مراجعه نمائید.
منابع: معراج السعاده حاج محمد احمد نراقی.