اصولاً هر لقب از القاب امامان هدی علیهم السلام معرِّف تجلّی بیشتر صفتی است که برای مردم، چشم پرکن تر از اوصاف دیگر جلوه میکرده است.
آن حضرت را کاظم می گفتند، به جهت خویشتن داری فراوان آن امام که با دشمنان و خویشان ناآگاه و تحت تأثیر دشمن قرار گرفته کریمانه برخورد می نمود و خشم خود را فرو می خورد که بعضاً حضرتش را کاظم الغیظ می خواندند، و امام هرگز رفتار ناهنجار آنها را به رُخِشان نمی کشید.
و آن حضرت رابدان جهت زاهر گفته اند که بسیار نورانی و درخشان بود و چهره مبارکش هر بیننده را خیره میساخت و بر این زیبایی ظاهری اخلاق نیکو و کرامت بی نظیرش عامل دیگری برای انتخاب لقب زاهر برای وی بود. (لانه زهر باخلاقه و کَرَمِه)
منابع:
بحار الانوار، ج 48، ص 10. از علل الشرایع و مناقب ابن شهر آشوب.
مراجعه شود به:
القاب امامان و تعدّد آن
نام، القاب و کنیه حضرت امام کاظم علیه السلام