ابو حمزه ثمالی گوید: از امام باقر علیه السلام پرسیدم: ای فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آیا همه شما قیام کننده به حق نیستید؟ حضرت فرمود: آری. گفتم: پس چرا تنها امام زمان علیه السلام ( قائم ) نامیده می شود. امام فرمود: پس از آنکه جدّم امام حسین علیه السلام به شهات رسید، فرشتگان به گریه و شیون و فغان افتادند و در پیشگاه خداوند عرضه داشتند: ای معبود و سرور ما! آیا تو از کشته شدن برگزیده و فرزند برگزیده ات غافلی؟
خداوند متعال به فرشتگان وحی کرد: آرام گیرید ای ملائکه ام! سوگند به عزّت و جلالم که از آن ها انتقام خواهم گرفت، هر چند زمانی بگذرد. آنگاه خداوند، امامان از نسل امام حسین علیه السلام را به ملائکه نشان داد، در این حال، امام زمان علیه السلام به نماز ایستاده بود.
خداوند به فرشتگان فرمود: به وسیله آن کسی که ایستاده است از آنان انتقام می گیرم، با این خبر فرشتگان شادمان شدند. (از آن پس امام زمان علیه السلام ( قائم ) نامیده شد. )
منابع:
بحارالانوار 51 /28 حدیث1----------- علل الشرایع