شخصی هنگام مرگ وصیت کرد که هر یک از غلامانش را که از قدیم جزو اموالش بوده‌اند، آزاد کنند. پس از مرگش، وصی او ندانست منظورش کدام‌یک از غلامانش است. از حضرت على علیه السلام سؤال کرد. امام فرمود:« هر غلامی را که شش ماه جزو اموال او بوده، آزاد کنید.»
آن گاه آیه 39 سوره یس را تلاوت کرد:« والقمر قدرناه منازل حتى عاد کالعرجون القدیم.» (گردش ماه را در جایگاه ها معین کردیم تا مانند شاخه خرمای زرد و لاغر به منزل اول باز گردد.)
توضیح: در این آیه کلمه «قدیم» آمده است و شاخه خرما وقتى «قدیم» مى‌شود و شبیه هلال ماه مى‌گردد که شش ماه از جدا کردن خرما از آن گذشته باشد و امام از این که پس از شش ماه به شاخه خرما قدیم مى‌گویند نتیجه گرفته که غلام قدیمى کسی است که شش ماه در بندگى شخص متوفی مانده باشد.

منابع:

• بحارالانوار، ج40، ص 265، حدیث 34 ------- مناقب، ارشاد

مراجعه شود به:

• قضاوت واقعی با دعای پیامبر
• امام علی علیه السلام و تفسیر آیه 31 سوره عبس

مردى هنگام مرگ وصیت کرد که هر یک از بندگان من که از قدیم در ملک من بوده اند پس از من آزاد کنید، پس از مرگ او متصدى عمل به وصیت ندانست چه بکند از حضرت على علیه السلام سؤال کرد حضرت فرمود: هر بنده اى را که شش ماه مالک او بوده است از طرف او آزاد کنید.

آنگاه حضرت آیه 39 از سوره یس را تلاوت کرد (ولقمر قدرناه منازل حتى عاد کالعرجون القدیم) (گردش ماه را در منزلها و جایگاهها معین مقدر کردیم تا مانند شاخه خرما زرد و لاغر به منزل اول باز گردد)

توضیح: در این آیه کلمه قدیم آمده است و شاخه خرما (عرجون) وقتى قدیم مى شود و شبیه هلال ماه مى گردد که شش ماه از جدا کردن خرما از آن گذشته باشد و حضرت از این که پس از شش ماه به شاخه خرما قدیم مى گویند از آیه استفاده کرده که بنده قدیمى آن است که شش ماه از بندگى او در ملک شخصى که مرده است گذشته باشد.

بحارالانوار، ج40، ص 265، حدیث 34 ------- مناقب، ارشاد

مراجعه شود به:

قضاوت واقعی با دعای پیامبر

آگاهی به قرآن