((ابوهاشم جعفری ))می گوید:
در ایامی که در زندان بودم، در نامه‌ای برای امام عسگری علیه السلام از سختی اسارت شکایت کردم.
امام در پاسخ نامه‌ام چنین مرقوم فرمود:«تو امروز نماز ظهر را در منزلت خواهی خواند.»
پس از دریافت نامه امام، طولی نکشید که از زندان آزاد شدم و آن روز نماز ظهر را در منزل خواندم. در نامه ام به امام حسن عسگری علیه السلام خجالت کشیده بودم از مشکلات مالی‌ام بگویم، اما همین که از زندان به خانه باز گشتم، امام صد دینار برایم فرستاد و در نامه‌ای یاد آور شد که:«هر گاه حاجتی داشتی، خجالت نکش و خواسته‌ات را بگو، که نیازت را برطرف می‌کنیم.»

منابع:
بحار الانوار، ج 50، ص 267، ح 27

مراجعه شود به:
((توصیه امام حسن عسگری علیه السلام به نیکوکاری))
((آگاهی امام حسن عسگری علیه السلام از انکار مهمان))
((امام عسگری علیه السلام و بخشیدن انگشتر))
((توبیخ غلامان))
((امام عسگری علیه السلام و خبر از غیب))
((سفارش امام حسن عسگری به احترام به بستگان آل محمد))
((امام حسن عسگری و خبر غیبی از حال یاران))
((استجابت دعای امام حسن عسگری علیه السلام))
((نامه محرمانه امام عسگری علیه السلام برای حفظ جان یاران))