عبدالله بن معاویه جعفری می‌گوید:
برای شما ماجرایی را بازگو می‌کنم که خود با گوش‌هایم شنیده و با چشم‌هایم دیده‌ام:
روزی والی مدینه که از آل مروان بود، مرا احضار کرد و گفت:«تو را فراخواندم چون به تو اطمینان دارم و می دانم کسی جز تو نمی‌تواند پیام مرا برساند. برو و با محمد بن علی باقر و زید بن الحسن ملاقات کن و به آنها بگو امیر مدینه می گوید یا از بیان سخنانی که از شما به من رسیده، دست بردارید یا هر امر ناگواری از من دیدید، از جانب خود بدانید.»
من نزد امام باقر علیه السلام رفتم.
امام که عازم مسجد بود، بدون اینکه من چیزی بگویم تبسّمی کرد و فرمود:«این امیر سرکش تو را طلب کرده و برای ما پیام فرستاده؟!» و تمام سخنان والی را مو به مو برای من بازگو کرد، به گونه‌ای که گویی در آن مجلس حاضر بود.
سپس فرمود:« ما از شر او در امانیم. او تا دو روز دیگر از پست خود عزل خواهد شد و به مصر تبعید می‌شود. من نه ساحرم نه غیبگو. این علم از جانب خداوند به من داده شده است.»
به خدا قسم، روز دوم نرسیده بود که دستور عزل و تبعیدش به مصر صادر شد و شخص دیگری والی مدینه گردید.

منابع:
بحارالانوار، ج 46، ص 246، حدیث 34.

مراجعه شود به:
معجزات امام باقر علیه السلام

عبدالله بن معاویه جعفری میگوید: « من برای شما حدیثی را میگویم که خودم به گوشهایم شنیده ام و با چشمهایم دیده ام.

والی مدینه که مردی از آل مروان بود، روزی مرا احضارکرد. من نزد او رفتم. به من گفت: « ای عبدالله! من تو را دعوت کرده ام، به علّت این که به تو اطمینان دارم و می دانم پیام مرا کسی جز تو نمی تواند برساند. برو و با محمد بن علی الباقر و زید بن الحسن ملاقات کن و به آنها بگو امیر مدینه می گوید: « یا از سخنانی که از شما به من رسیده، دست بردارید یا هر مکروهی از من دیدید، از جانب خود بدانید.» من رفتم و به خدمت امام باقر علیه السلام رسیدم.

حضرت آماده بودند که به مسجد بروند. بدون اینکه من چیزی بگویم تبسّمی کردند و فرمودند: « این امیر سرکش تو را طلب کرده و گفته به ما چنین و چنان بگویی ؟!» و حضرت تمام کلمات امیر را آن چنان به من خبر داد که گویی درآن مجلس حاضر بوده اند.

سپس حضرت فرمود: « مااز شر او در امانیم. او تا پس فردا از پست خود عزل خواهد شد و به مصر تبعیدش می کنند. به خدا قسم من ساحریا غیبگو نسیتم. بلکه از جانب خداوند این علم به من داده شده و من آنرا بیان می کنم.» عبدالله می گوید: « به خدا قسم، روز دوم نرسیده بود که دستور عزل وتبعیدش به مصر صادر شد و شخص دیگری والی مدینه گردید.»

منابع:
بحار الانوار، ج 46، ص 246، حدیث 34.

مراجعه شود به:
معجزات امام باقر علیه السلام