امام صادق علیه السلام میفرماید: «
امام باقر علیه السلام در مجلسی سر مبارک را به زمین انداختند و لحظاتی ساکت ماندند. سپس سربرداشتند و فرمودند: « ای مردم! چگونه خواهد بود حال شما وقتی که مردی با چهار هزار نفر وارد شهر شما شود و بدون پرسش از هیچکس، دست به شمشیر ببَرَد و سه روز کشتار کند و شما قدرت بر دفع او را نداشته باشید؟! و این اتفاق در سال آینده خواهد افتاد.
جایگاههای خود را محفوظ کنید و مراقب خود باشید و بدانید آنچه را که گفتم، حتماً خواهد شد.»
امام صادق علیه السلام میفرماید اهل
مدینه به کلام آن حضرت توجّهی نکردند، جز تعداد کمی از آنها و قبیله
بنی هاشم که از مدینه خارج شدند و میدانستند کلام آن حضرت حق است.
سال بعد امام باقر علیه السلام با اهل و عیال خود و نیز بنی هاشم از مدینه کوچ کردند که
نافع بن ارزق به مدینه یورش برد و جنگجویان را کشت و به زنها تجاوز نمود.
اهل مدینه که اهمّیتی برای کلام امام باقر علیه السلام قائل نشده بودند، پشیمان شدند و گفتند: « دیگر هر چه آن حضرت بگوید میپذیریم، آنها
اهل بیت نبوّت اند و به حق سخن میگویند.»
منابع:
بحار الانوار، ج 46، ص 254، حدیث 51.
مراجعه شود به:
معجزات امام باقر علیه السلام