در شب عاشورا قاسم بن حسن علیه السلام به امام حسین علیه السلام عرض کرد:« آیا فردا من هم شهید خواهم شد؟»
امام علیه السلام با مهربانی فرمود:« فرزندم! مرگ در نزد تو چگونه است؟»
عرض کرد:« ای عمو! مرگ در کام من از عسل شیرین‌تر است.»
امام علیه السلام فرمود:«عمویت به فدای تو باد! آری تو نیز جزو شهیدان فردا خواهی بود، آن هم پس از رنجی سخت. پسرم، علی اصغر، نیز کشته خواهد شد.»

قاسم گفت:« عموجان! مگر لشگر دشمن به خیمه‌ها نیز حمله می‌کند تا عبدالله شیر خوار هم شهید شود؟»
امام علیه السلام فرمود:«عمویت به فدای تو باد! فردا هنگامی که دهانم از شدت عطش خشک شود و به خیمه‌ها می‌آیم تا آب یا شیر طلب کنم و چیزی نیابم، فرزندم، علی، را طلب می‌کنم تا با او وداع کنم. وقتی او را نزد من می آورند، قبل از اینکه او را ببوسم، شقاوت پیشه‌ای از لشگریان دشمن، گلوی فرزند شیر خوارم را با تیر پاره خواهد کرد و خون او بر دستانم جاری خواهد شد. آن گاه است که دست به آسمان بلند می کنم و از خدا صبر می خواهم و به ثواب او دل می‌بندم.
در این حال نیزه های دشمن مرا به سوی خدا فرا خواهد خواند و آتش از خندق پشت خیمه ها زبانه خواهد کشید؛ من بر آنها حمله خواهم کرد و آن لحظه تلخ‌ترین لحظه دنیاست و آنچه خدا بخواهد، رخ خواهد داد.»
قاسم با شنیدن این سخنان گریست و همه‌ی اصحاب گریستند و صدای شیون و زاری از خیمه ها بلند شد.

منابع:

• نفس المهموم، ص 230.

مراجعه شود به:

• اعلام حمایت اصحاب از امام حسین علیه السلام
• شمار فرزندان امام حسین علیه السلام
• شهادت ابوبکر بن حسن در کربلا
• شهادت عبدالله بن حسن در کربلا
• حسن مثنی
• نحوه شهادت حضرت علی اصغر در کربلا

در شب عاشورا قاسم بن حسن علیه السلام به امام حسین علیه السلام عرض کرد:« آیا فردا من هم شهید خواهم شد؟»
امام علیه السلام با مهربانی فرمود:« فرزندم! مرگ در نزد تو چگونه است؟»
عرض کرد:« ای عمو! مرگ در کام من از عسل شیرین‌تر است.»
امام علیه السلام فرمود:«عمویت به فدای تو باد! آری تو نیز جزو شهیدان فردا خواهی بود، آن هم پس از رنجی سخت. پسرم، علی اصغر، نیز کشته خواهد شد.»
قاسم گفت:« عموجان! مگر لشگر دشمن به خیمه‌ها نیز حمله می‌کند تا عبدالله شیر خوار هم شهید شود؟»
امام علیه السلام فرمود:«عمویت به فدای تو باد! فردا هنگامی که دهانم از شدت عطش خشک شود و به خیمه‌ها می‌آیم تا آب یا شیر طلب کنم و چیزی نیابم، فرزندم، علی، را طلب می‌کنم تا با او وداع نمایم. وقتی او را نزد من بیاورند، قبل از اینکه او را ببوسم، شقاوت‌پیشه‌ای از لشگریان دشمن، گلوی فرزند شیر خوارم را با تیر پاره خواهد کرد و خون او بر دستانم جاری خواهد شد. آن گاه است که دست به آسمان بلند می کنم و از خدا طلب صبر می نمایم و به ثواب او دل می‌بندم. در این حال نیزه های دشمن مرا به سوی خدا فرا خواهد خواند و آتش از خندق پشت خیمه ها زبانه خواهد کشید؛ من بر آنها حمله خواهم کرد و آن لحظه تلخ‌ترین لحظه دنیاست و آنچه خدا بخواهد، رخ خواهد داد.»
قاسم با شنیدن این سخنان گریست و همه‌ی اصحاب گریستند و صدای شیون و زاری از خیمه ها بلند شد.

(1) 1- نفس المهموم، ص 230.

مراجعه شود به:

اعلام حمایت اصحاب از امام حسین علیه السلام

شمار فرزندان امام علیه السلام

شهادت ابوبکر بن حسن

حمایت از امام و شهادت عبدالله بن حسن بن علی علیه السلام

پیشینه، مبارزه و جراحت حسن مثنی