| - | آنچه از ((آداب قرائت قرآن|رآن)) ر مورد احاب کهف استفاده می شود این است که اصحاب کهف و رقیم جوانمردانی بودند که در جامعه ای شرک ک جز بت ها را نم پرستیند رشد و نمو نمودند.
چیزی نمی گذ که دین توحید و در آن جامعه مرانه و غیر علنی راه پیدا می کند و این جوانمردان به آن ایمان می آوردند.
مردم آنان را به باد اکر و اعتراض می گیر د مق تشدی و تضییق بر ایشان و فتنه و عذاب بر آنان ی یند و بر عبادت بت ها و ترک دین توحید مجبورشان می کنند و هر که به ملت آنان می گرویدند از او دست بر می داشتند و هر کس بر دین توحید و مخالفت کیش ایشان اصرار می ورزیدن او را به بدترین وجهی به قتل می رساندند.
قهرمانان این داستان افرادی بودند که با بصیرت به خدا ایمان آوردند خداوند م هدایتشان را زیاد کرد و معرفت و ((حکمت)) بر آنان اضافه فرمود و با آن نوری که به ایشان داده بود پیش پایشان را روشن نموده (وظیفه خویش را تشخیص می دادند) و ایمان را به دلهای آنان گره زده و در نتیه جز از خدای از هیچ چیز دیگری باک نداشتند و از آینده (خودشان) که هر کس دیگری را به وحشت می انداخت نهراسیدند، لذا آنچه صلاح خود دیدند بدون هیچ واهمه ای انجام دادند.
آنان فکر کردند اگر در میان اجتماع بمانند جز این چاره ی نخواهند داشت که با سیره اهل شرک سلوک نموده حتی یک کلمه از حق ر زبان نیاوردند آان تشخیص وظفه دادند که باید بر دین توحید باقی مانده و علیه شر قیام مایند و در صورت عدم تواائی از مردم کناره گی کنند زیرا اگر چنین کنن و به غاری ناهنده شوند بالاخره خدا راه نجاتی را پیش پایشان می گذارد. />
لا بر اساس این ینش در ردّ گفته های قوم خود و تحکماتشان قیام کردند و گفتند: که پروردگار ما همان پروردگار آسمانها و زمین است و ما هر گز غیر از او معبودی را نمی پرستیم این قوم ما معبودهائی جز خدا را انتخاب کرده اند چرا دلیل شکاری برای الوهیت آنان نمی آوردند؟ مگر اعتقاد بدون دلیل و برهان هم ممکن است ؟! |
+ | از آیات ((قرآن)) چین ردات می‌شود که اصحاب کهف و رقیم جوانمردانی بودند که در جامعه‌ای مشرک بتپرست ندگ می‌کردند.
چیزی نگذ که دین توحید در آن جامعه گونه‌ای خصوصی و غیر علنی راه پیدا کرد و این جوانمردان به آن ایمان آوردند.
مردم آنان را به باد خره و اعتراض گرد دی را بر آنان ت گرند، به عبادت بت‌ها و ترک دین توحید مجبورشان کردند و هر کس را که بر دین توحید و مخالفت با کیش ایشان اصرار می‌ورزید به بدترین وجهی به قتل رساندند.
قهرمانان این داستان افرادی بودند که با بصیرت به خدا ایمان آوردند. خداوند یز هدایتشان کرد و معرفت و ((حکمت)) به آنان بخشید. آنان نی جز از خدا از هیچ چیز دیگر باک نداشتند و از آینده نهراسیدند. لذا آنچه را به لاح ود یدیدند بی هیچ وامهی انا دادند.
نن در ردّ گفته های قوم خود قیام کردند و گفتند:«پروردگار ما پروردگار آسمانها و زمین است. ما هرگز غیر از او معبودی را نمی‌پرستیم. اگر شما معبودهایی جز خدا را انتخاب کرده‌اید چرا دلیل وشنی برای خدایی آنان نمی‌آورید؟ مگر اعتقاد بدون دلیل و برهان ممکن است؟!» |
| | | |
| | | | | | |
| | | | | | |
| - | {picture file=img/daneshnameh_up/e/e6//Kahf.jpg} |
+ | {picture=Kahf.jpg} |
| | | | |
| | | | |
| | | | | |
|
| - | آری این جوانمردان موحد تا آنجا که در آن داشتند بر زدودن زنگار و شرک از دلها و نشاندن نهال توحید در قلبها تلاش و کوشش کردند امّا آنقدر غوغای بت و بت پرستی ر آن محط بلن بد خقان لم و یداری سهای مدان خدا را در دها حبس کرده ند که نغمه های وحیدی در گلویشان گم شد، ناچار برای نجات خویش و یافتن محیطی آماده تر تصمیم به هجرت پنهندگ به غار شدند به امید اینکه خداوند متعال رحمتش را بر آنها بگستراند و راهی بوی آرامش و آسایش بگشاید.
آنان داخل غار شدند و در گوشه ای قر رفتند در حالی که دوست خود را دم در غار گسترده بود و دست نیاز به درگاه خدا دراز کرد رض رند: بار الها تو در حق ما به لطف خاص خود رحمتی عطا فرما و برای ما وسیله رشد و هدایت کامل مهیا ساز.
پس خداوند دعایشان را مستجاب و الهائی چند خواب ا بر آنها مسلط کرد. نها در غا سیصد و نه سال درنگ کدند و پس ا ن روگار لای دوباره نها را در مان جایان نده یدار نمو و نا فردی را از میان خودشان مأموریت دادند و گفتند: با کمال احتیاط به داخل شهر برو و برای ما غذایی تهیه کن مواظب باش که تو را نشناسند زیرا اگر از وضع ما آگاه شوند یا ما را به قتل می رسانند و یا به آئین خود باز می گردانند.
آن مرد وارد شهر شد امّا منظره شهر را بر خلاف آنچه به خاطر داشت مشاهده کرد معی غیر از آ معیتی بودند که او می شناخت بهر حال او سرانجام پرده از روی اسرارش برداشت یه در شهر منتشر و جمعیت انبوهی به سوی غار حرکت کردند تا ا جرین گاه و اهد صدق فتار آ مد که جمله اصحاب کف ود بشند.
آنان بقیه نفا را نیز به چشم خود دیدند و فهمیدن که این شخص راست گفته و این تفسیر معجزه ای بود که از احیه دا ورت گرفته است. اصحاب کهف بعد از بیدار شدنشان زید زندی کردند و پس از کش معجزه از دنیا رفتند اینجا بود که اختلاف میان مرد در گرفت.
موحدین با رکین شهر به جدال رخاستند مرکین فتند باید بالای غار ایشان بنیانی بسازیم و به این مسئله که چقدر خواب بوده اند کاری نداشته اشیم و موحدین گفتند بالای غارشان مسجدی می سازیم. |
+ | این جوانمردان موحد تا آنجا که در تن داشتند بر زدودن زنگار و شرک از دلها و نشاندن نهال توحید در قلبها کوشیدند، امّا غوغای بت و بت پرستی، ن‌ای وید را در گهایان خه کرد. ن نی ناچار برای نجات خویش و یافتن محیطی آماده‌تر، تصمیم به هجرت گرند به این امید که خداوند متعال رحمتش را بر آنها بگستراند و دری ب آرامش و آسایش بگشاید.
آنان داخل غاری دند و دست نیاز به درگاه خدا دراز کرد و گفتند:«بارالها! تو در حق ما به لطف خاص خود رحمتی عطا فرما و برای ما وسیله رشد و هدایت کامل مهیا ساز.»
خداوند نیز دعایشان را مستجاب کد و نان را مدی درا (سیصد و نه سال) در وای نگین فرو رد. گا دوباره نده و بیدارشان کرد. آان که نمی‌اند ین هه ال در خوب بوده‌اد، فردی را از میان خودشان مأموریت دادند و گفتند:«با احتیاط به شهر برو و غذایی تهیه کن. مواظب باش تو را نشناسند زیرا اگر از وضع ما آگاه شوند یا ما را به قتل می‌رسانند یا به آئین خود باز می‌گردانند.»
آن مرد وارد شهر شد امّا منظره شهر را بر خلاف آنچه به خاطر داشت مشاهده کرد. دم نی غیر از رمی بودند که می‌شناخت. او سرانجام پرده از روی اسرار برداشت. اجا در شهر منتشر شد و جمعیت انبوهی به سوی غار حرکت کردند تا واقی ا ا چما ود بینند.
آنان بقیه صحا کهف را نیز به چشم خود دیدند و دیافتند که ا ات گفته است. اصحاب کهف بعد از بیداری چندا زند نماندد و ا مدتی از دنیا فتند. |
| | ترجمه تفسیر المیزان، ج 13 ص 405 | | ترجمه تفسیر المیزان، ج 13 ص 405 |
