وهابیان با یک رشته حدیث تحریم بنای مسجد در جوار قبر صالحان استدلال کردند.
بخاری در صحیح خود در باب «یکره من اتخاذ المساجد علی القبور» دو حدیث زیر را نقل می کنند:

1-وقتی حسین بن حسن بن علی در گذشت همسرش قبه‌ای بر قبر او زد و پس از یکسال برداشت شنیدند که شخصی داد می زد آیا آنچه را که گم کرده بودند پیدا کردند، دیگری پاسخ داد نه نا امید شدند و تغییر وضع دادند.
2-لعن‌الله الیهود و النصاری اتخذواقبور ابنیاء هم مسجداً قالت (عائشه) و لو لا ذالک لا برزوا قبره غیر انی اخثی ان یتخذ مسجداً
خداوند یهود و نصاری را از رحمت خود دور کند، قبرهای پیامبران خود را مسجد اتخاذ کرده‌اند عائشه‌ گوید: اگر بیم این نبود که قبر پیامبر مسجد گردد مسلمانان دور قبر او حائلی قرار نمی دادند.
مسلم در صحیح خود نقل می کند:
پشینیان از شما، قبرهای پیامبران و صالحان خود را مسجد قرار می دادند تا هرگز قبور را مسجد اتخاذ نکنید من شما را از آن باز می‌دارم.
ابن تمیمه که جلودار این عقاید است می نویسد:
هرگز جائز نیست روی قبر مرد صالح یا جوار آن مسجد ساخته شده باز می گوید: قال علمائنا لایجوز بناء المسجد علی القبور.
منابع:
آئین وهابیت، جعفر سبحانی