تاریخچه ی:
ابی بن کعب
تفاوت با نگارش: 1
| - |
<BR>ابی بن کعب بن قیس از صحابه بزرگ و مهور به سید القراء می باشد. او در ((مارای یعت دو قه|یت عه دم)) و ((نگ بدر)) بسیای از واد دیگر حو داشت وی از کاتبان رول دا بود که سیاری ا آیا وی به دست او نوشت شده است و پیابر ب او می فرمد: علم بر تو گوارا باد ای ابا منر.
ا یکی از چهار نفری است که در مان رسو خدا قرآن را گرد آورد.
<BR>اه دی او را زو ا آورده اند و بسیاری ا صحاه دیگر رسل خدا ا او ی ن کرده اد.
<BR>در مرگ وی اتلاف زیاد است عده ای سال 20 در خلافت مر و عده ای سال 30 در دوره عمان ا سال ر گت او می دانند.
منابع : />
لت نامه دهخدا |
+ | V{maketoc}
!صحابی بزرگ<br />ابی بن کعب بن قیس از صحابه بزرگ پیامبر بود. او در ((بیعت دوم قبه|بیعت عقبه دوم)) و ((جنگ بدر)) و بسیاری از حوادث دیگر صدر اسلام حضور داشت. ابی بن کعب از کاتبان رسول خدا بود که بسیاری از آیات ((قرآن)) را مکتوب کرد. او را سید القراء (آقای قاریان) می‌خواندند و پیامبر به او می‌فرمود:«علم بر تو گوارا باد، ای ابا منذر.» (کنیه‌اش ابامنذز بود.) />او یکی از چهار نفری است که در زمان سول خدا کل قرآن را گرد آورد.
مورخین و را جزو راویان معتبر حدیث می‌دانند و بسیاری از صحاب یگر رسول خدا از او حدیث نقل کده ند.
در تاری مرگ وی اختلاف است؛ عد ی سال 20 هجری قمری در زان خلافت ((عمر بن خطاب|عمر)) و عده ای سال 30 در دوره ((ثمان بن عفان|عثمان)) را سال در گذشت او می‌دانند.
!آشنا به کتب ادیان دیگر
در یان یاران پیامبر (صلى الله علیه و آله) چهره هاى مختلفى دیده مى شد. سیاه سفد اشراف زاده، رده، جوان، پیر، برخى قبلاً بت پرست بوده و رخى دیگر پیرو آئین مسیحی یا آئین یهو بودند. ولى تعداد کسانى که پیش از اسلام، از دانشمندان و علماى ادیان سابق به شمار مى رفتن کم بود یکى از این افراد ابى بن کعب نامیده مى شد. "ابى بن کعب" پیش از آن که اسلام بیاورد از "احبار" و دانشمندان یهود به شمار مى رفت و به "تورات" و "عهد عتیق" و کتب مذهبى یهودیان، کاملاً احاطه داشت و از بشارى که در تورات درباره پیامبر اسلام ور شده بود، آاه بود.
!همراه مصعب به مدینه
از این رو هنگامى که ر نخستین مبلغ اسلام "مصعب بن عمیر" به شهر "ثرب" در "مدینه" واد شد و مردم را به آئین الام دعو کرد، ابى با بنش کامل اسلام را پذیرفت بى آنکه ا آن هنام خود پیامبر (صلى الله علیه و آله) را دیده باشد. او نخستین فردى بود از انصار که وحى الهى را نوشت در ردیف نویسندگان مشهو وحى قرار رفت و تا هنگامى که قرآن باقى است نام او نیز پاینده خواد بود زیرا او استاد بزرگ عم قرائت قرآن بود.
!قاری مسلم قرآن
پیامبر (صلى الله علیه و آله) از جانب خدا فرما یافت که ابى را با قرائت صحیح قرآن آشنا سازد تا حدى که عمر در این باره چنین گفت: على در قضاوت و فصل خصومت، و ابى در قرائت قرآن از همه استادترند. ابى بن کعب به عنوان سى که قرائت صحیح قرآن را از زبان پیامبر (صلى الله علیه و آله) شنیه بود، همواره مراقب بود کوچکترین تغییرى در کیفیت قرات قرآن (که طبعاً اهى موجب تغییر معنى مى شود) رخ ندهد و احیاناً کسانى که مقاصد مادى یا سیاسى خود را زیر پوشش اسلام جستجو مى کنند، دست خیانت به سوى قرآن دراز بنماین تا قرآن از هر گونه تحریف و تغییر احتمالى محفوظ بماند.
!فهم دقیق از قرآن
اب بن کعب نه تنها در قرائت صحیح قرآن، استادى مسلم بود، بلکه در درک و مهم مفاهم بلند و عمیق قرآن نیز از ذهن روشن و فکر باز، بهره فراوان داشت نا گفته پیداست که فهم حقایق قرآن و مراتب فصاحت و بلاغت این کتاب آسمان، ذوق خاصى لازم دارد، البته هر کس که با لغات و قواعد زبان عربى شنائى داشتند باشد مى تواند معانى ظاهرى قرآن را بفهمد ابى بن کعب از کسانى بود ک از این فراست برخوردار بود و آیات قرآن را به دقت مطالعه و بررسى مى رد او پیوسته ر زندگى از قرآن مجید الهام مى گرفت و به مسلمانان دیگر نیز گوشزد مى کرد،
!یک نصیحت<br />روزى شخصى از او درخواست پندى کرد، ابى گفت:
کتاب خدا قرآن را راهما و رمشق و داور خود قرار بده زیا قرآن زیرا قرآن یادگار پیامبر (صلى الله علیه و آله) است، قرآن شاهدى ست که از تهمت دور ت، وضع مسلمانن و امت هاى گذشته در آن بیان شده، احکام و راه و رسم زندگى مسلمانان منعکس گشته است قرآن از آینده مسلمانان کنونى و آیندگان خبر داده است. ابى بن کعب مى گفت شخص با ایمان اگر گرفتار شود، صبر مى کند اگر نعمتى به او برسد شکر مى کند، اگر سخنى بگوید رات مى گوید و اگر حکمى صادر کند حکم او ادلانه است. از سخنان دیگر او: هر کس عل نا مشروعى را به خاطر خدا رهاکن خداوند وى بهتر از آن را از جائى که هیچ گمن ن رود به ا مى دهد.
!پس از رحلت<br />پس از رحلت پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله) و بعد از جریان "سقیفه" و خلافت ابوبکر شکاف عمیقى در جامعه اسلامى به وجود آمد ابى بن عب که شاه انحراف مردم از قطب اصلى رهبرى حضرت على (علیه السلام) بود و از این موضوع رنج مى برد مى گفت: روزى که پیامر (صلى الله علیه و آله) زنده بود، همه متوجه یک نقطه بودند، ولى پس از وفات پیامبر (صلى الله علیه و آله) صورتها به چپ و راست منحرف گردید. او هرگز با ابوبکر بیعت نکرد و شوراى به اصطلاح سقیفه را بى ارزش خواند. و در جریان استیضاح ابوبکر توسط دوازده نفر از مسلمانان که در پاى منبر ابوبکر صورت گرفت ابى بن کعب که یکى از آنان بود خطاب به وى چنین گفت. "ابوبکر حقى را که خدا آن را به دیگرى داده انکار مکن نخستین کسى مباش که با فرمایش پیامبر (صلى الله علیه و آله) در مورد جانشین و برگزیده او مخالفت نموده: از اجراى فرمان حضرت لوگیرى کند. دست از گمراهى بکش و حق را به صاحبش واگذار تا اعمالت تباه نشود از عاقبت گناهى که مرتکب شده اى بترس و در پیشگاه الهى توبه کن و منصبى را که به تو نمى رسد به خود اختصاص مده تا آثار شوم عمل ناروایت گیبان رت نشود. یقین بدان که به زودى از این جهان رخت بر خواهى بست و با پرونده سیاه به پیشگاه الهى خواهى شتافت. ابى بن کع مى دانست که شغال منصب بزرگ و پر مسئولیت خلافت اسلامى، وسط افراد فاقد شایستگى و لحیت، چه عواقبى وخیم در جامعه اسلامى به دنبال دارد از این رو در هر فرصتى به سران آن روز مسلمانان هشدار مى داد و با صراحت کامل از روش آنها انتقاد مى کرد.
!وضع حکومت عثمان و وفات وی
روزى از وضع حکومت عثمانى از او سؤال کردند گفت سران این امت گمراه شدند و آخرتشان تباه شد، ولى من دلم به حال آنها نمى سوزد بلکه به حال مسلمانانى مى سوزد که به دست آنان گمراه گشتند آن گاه افزود "اگر تا روز جمعه زنده ماندم، پرده ها را کنار زده حقایق را بیان خود هم کرد. خواه مرا بکشند، خواه زنده بمانم ولى فسوس که عمر او وفا نکرد و روز پنجشنبه همان هفته جهان را بدرود گفت. آرى او پس از یک عمر مجاهدت در راه خدا در سال 30 یا 32 هجرى قمرى در زمان خلافت عثمان، دیده از جهان فرو بست و مرغ روحش به سوى فردوس برین بال و پر گشود! |
| | + | !منابع |
| | + | *لغت نامه دهخدا |
| | + | *[http://www.al-shia.com|پایگاه اسلامی الشیعه] |
