تاریخچه ی:
ابولهب
ابولهب عبدالعزی بن ((عبدالمطلب)) عموی پیامبر اسلام و از بزرگان قریش بود. وی چهرهای سرخ و زیبا داشت و به همین دلیل پدرش او را ابولهب (پدر آتش = سرخ رو) لقب داده بود.
ابولهب پیش از اینکه پیامبر دعوت خویش را آشکار کند، به برادرزاده خویش علاقه داشت، ولی پس از ((بعثت))، به دشمنان قسمخورده اسلام پیوست و با ناسزا مردم را از اطراف رسول خدا پراکنده میساخت. همسرش ((ام جمیل))، دختر حرب و خواهر ((ابوسفیان)) بود و به دستور ابوسفیان، ابولهب را تحریک میکرد و به دشمنی با پیامبر بر میانگیخت.
هر گاه پیامبر مردم را به اسلام دعوت میکرد، ابولهب با زبانی گزنده آنان را از اطراف او میپراکند. به همین دلیل ((سوره مسد)) درباره او و همسرش نازل شده است.
ابولهب به دلیل ابتلا به آبله در ((جنگ بدر)) حضور نیافت، اما چهار هزار درهم به قریش کمک کرد.
وی در سال دوم هجری قمری، اندکی ( 7 یا 9 روز ) پس از غزوه بدر درگذشت. جنازهاش چند روز در خانهاش ماند و به دلیل تعفن جسدش کسی او را دفن نکرد، تا اینکه فرزندانش جسدش را در بیرون مکه گذاشتند و آنقدر بر جنازهاش سنگ ریختند تا مدفون شد.