V{maketoc}
{picture=Abarnoakhtar.jpg}
|
آتش بازی آسمانی
هسته ستاره ابرغول در حال مرگ در کمتر از
یک ثانیه فرو بپاشد. این فروپاشی ناگهانی
سبب می شود که موجی ضربه ای ایجاد شود
که لایه های بیرونی ستاره را به بیرون می اندازد.
|
زندگی هر ((ستاره ابر غول)) دارای بیش از 10 ((جرم خورشیدی)) در انفجاری عظیم به نام __ابرنواختر__ پایان می یابد. این انفجار آنچنان پر انرژی است که شاید از ((کهکشان)) کاملی با میلیاردها ستاره، درخشنده تر شود. شاید تا مدتی از دید ناظر زمینی این ابر نواختر به صورت ستاره تازه و خیلی درخشان به نظر برسد. اگر از این انفجار، هسته ای با 4/1 الی 3 جرم خورشیدی بجای ماند، هسته کوچک می شود و ((ستاره نوترونی)) تشکیل می دهد. اگر جرم هسته از 3 جرم خورشیدی بیشتر باشد، جاذبه آن را وا می دارد که بیشتر منقبض شود تا حفره سیاه تشکیل بدهد.
انرژیی که از انفجار هر ابرنواختر آزاد می شود، می تواند دهها هزار سیاره نظیر زمین را ویران کند. همگی ابرنواختر ها ویرانگر نیستند، ولی این انفجارها عناصر بوجود آمده در درون ستارگان را در فضای میان ستاره ای منتشر می کنند تا در انجا به ستارگان و سیارات تازه تبدیل شوند. اتماهای ((کربن)) که بخشی از مولکولهای تشکیل دهنده اکثر غذاها و بدنمان هستند، برای نخستین بار در داخل ستارگان ایجاد شده اند.
! برگزیده ای از ابرنواختران
به رغم درخشندگی شدید ، در هر قرن فقط دو یا سه ابرنواختر در کهکشانمان مشاهده می شوند . این فهرست برخی از ابرنواخترهای شناخته شده است :
__ابر نواختر__ |
__صورت فلکی __ |
ستاره تیکو |
ذات الکرسی |
ستاره کپلر |
حوا |
سحابی سرطان |
ثور |
اس.ان A 1987 |
ابر ماژلانی بزرگ |
اس.ان J 1993 |
کهکشان M 81 در دب اکبر |