جابر جُعفی می گوید:
از امام صادق علیه السلام تفسیر آیه 83 سوره صافات را پرسیدم:« وَ اِنّ مِنْ شیعته لابراهیم»(و ابراهیم از شیعیان اوست)
فرمود:« وقتی خداوند
ابراهیم را آفرید، پرده از دیدگان او برداشت و او نوری را در عرش مشاهده کرد.
پرسید:«خدایا، این نور چیست؟»
خداوند فرمود:«این نور محمد، برگزیده مخلوقات من است.»
ابراهیم نوری را در کنار آن نور دید. پرسید:«این نور کیست؟»
خداوند فرمود:« نور علی بن ابی طالب، یاور دین من است.»
ابراهیم در کنار آن دو نور، سه نور دیگر دید و پرسید:« خدای من، این نورها چیست؟»
پاسخ شنید:« این نور فاطمه است که دوستانش را از آتش دوزخ دور می کند، و نور دو فرزندش، حسن و حسین است.»
ابراهیم گفت:«خدایا، من 9 نور دیگر را اطراف این نورها می بینم. آنها کیستند؟»
پاسخ شنید:«آن نورهای نه‌گانه فرزندان علی و فاطمه اند.»
ابراهیم گفت:«خدایا، به حق این پنج نور، آن نُه نفر را به من معرفی کن.»
پاسخ شنید:«ای ابراهیم، نخستین آنها علی بن حسین است و پس از او فرزندش محمد و فرزند او جعفر، و فرزندش موسی، و فرزندش علی، و فرزندش محمد، و فرزندش علی و فرزند او حسن و فرزندش،
حجّت قائم است.»
ابراهیم پرسید:« من اطراف تمام این نورها نورهایی را می بینم که فقط خودت تعدادشان را می‌دانی.»
پاسخ شنید:« ای ابراهیم، آن نورها دوستداران آنها و
شیعه امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب هستند.»
ابراهیم پرسید:«شیعه علی چه خصوصیاتی دارد؟»
خداوند فرمود:« شیعه علی در شبانه روز پنجاه و یک رکعت نماز می خواند. بسم الله الرحمن الرحیم را در نمازها با صدای بلند می گوید. قنوت می‌گوید و انگشتر به دست راست می‌کند.»
در این هنگام ابراهیم گفت:« اَللّهّم اجْعَلْنی مِنْ شِیعَه امیرالمؤمنین»
(بار خدایا مرا از شیعیان امیرالمؤمنین قرار بده.)
خداوند هم در قرآن این خبر را بیان فرمود:«اِنَّ مِنْ شیعته لابراهیم» (و ابراهیم از شیعیان اوست.)
منبع:
بحارالانوار، ج 36، ص151، حدیث 131 --------- کنزجامع الفوائد
