برای خلقت و آفرینش ائمه علیهم السلام و انعقاد نطفه آنان و سیر تحولات امام علیه السلام در رحم مادر مقدمات و جریانی است که در دیگر افراد بشر وجود ندارد.
امام صادق علیه السلام می فرمود: زمانی که خدای تبارک و تعالی بخواهد امام را بیافریند. به فرشته ای فرمان می دهد که شربتی از آب زیر عرش گرفته و به پدر امام بیآشامند و اساس آفرینش امام علیه السلام از این شربت است .
آنگاه امام علیه السلام چهل شبانه روز در شکم مادر است و صدا نمی شوند، پس از آن گوشش برای شنیدن سخن باز می شود. چون امام متولد شود همان فرشته مبعوث می شود و میان دو چشم امام می نویسد: «
و تمت کلمه ربک صدقا و عدلاً لامبدل نکلماته و هوالسمیع البصیر»؛ کلمه پرودگارت، به راستی و عدالت پایان یافت.
کلمات او را دگرگون کننده ای نیست و او شنوا و داناست و چون امام پیش از وی در گذرد، برای او مناره ای از نور افراشته شود که به وسیله آن کردار همه مردم را ببیند و خدا بر خلقتش بدان احتجاج می کند .
منابع:
اصول کافی، ج 2، ص 228، روایت 2 و ص 230، روایت 5
بحارالانوار،ج 25، ص 39، روایت 8 --- بصائر الدرجات
مراجعه شود به:
ویژگی های دهگانه امام علیه السلام
