1- به طور کلی سیاست مذهبی دولت صفوی در طول استمرار آن ، مبارزه با کسانی بود که با آراء و عقاید مذهبی آنان توافقی نداشتند.
2- مبارزه مذهبی صفوی ، تنها بیگانگان وایرانیان اهل تسنن را در بر نمی گرفت ، بلکه به ایرانیان غیر مسلمان ( اقلیتهای مذهبی ) نیز تعدی می شد.
3- نوع و میزان این تعدی در هر دوره و بنابر سیاست ویژه زمامداران وقت تغییری کرد .
4- به طور کلی اقلیتهای مذهبی عهد صفوی ، جدا از تعداد اقلیتی از هندیان ، عبارت بودند ، زردشتیان ، یهودیان ، مسیحیان ، که هر سه گروه در کلیه ادوار صفوی به استثنای دوره ای از عهد شاه عباس یکم ، که سیاست مذهبی ویژه ای را دنبال میکرد . به مورد اذیت و ایذاء قرار می گرفتند .
5- اقلیتهای مذهبی علاوه بر اینکه بایستی جزیه پرداخت کنند ، مالیاتهای دیگری نیز برای آنان در نظر گرفته شده بود .
6- مشاغل پایین و کاذب از قبیل شرابسازی ، صرفا به دلایل مذهبی به اقلیتها واگذار می شد .
7- اوج تعصب و سختگیری بر اقلیتها ، زمان فرمانروایی شاه سلطان حسین بود که علت تعصب بعضی مقامات روحانی مانند محمد باقر مجلسی ،فشار و ایذاء اقلیتهای یهودی ، زرتشتی و مسیحی وارد مرحله جدیدی شد .
|
|
|
|
